Reportage

Groningen viert de liefde!

Vriendin

“Je lag op de bank en je had je blauwwitte blouse aan”, herinnert Lise zich de eerste ontmoeting. Susan zou die avond de introgroep van het Groninger Studentenplatform voor levensbeschouwing (GSp) leiden, en Lise schoof aan op uitnodiging van Susans huisgenoot. Na die intro-avond was ze nieuwsgierig naar meer, en dat kwam niet alleen door de film over Boeddhisme…

Susan: “Ik begreep er eerst niets van. Het voelde als flirten wat ze deed, maar volgens mij was ze toch echt hetero. Ik werd er ook wel wat verdrietig van. De zoveelste heterovrouw die ik leuk vond. Ik keek op haar Facebookprofiel, daar stond ‘valt op mannen’. Maar een tijdje later was dat ineens weggehaald! Zo verwarrend.” Lise lacht: “Ik heb het bewust verwijderd, voor het geval Susan op mijn profiel zou kijken.”

Wat later gaven Susan en haar huisgenoten een housewarming. Susan vroeg Lise om haar te helpen met het cadeautje: een zelfgebakken taart. “Normaal gesproken doe je hooguit drie uurtjes over zoiets”, zegt Lise. “Maar wij hadden er wel acht uur voor nodig! We raakten maar niet uitgepraat en gingen helemaal in elkaar op.” Op de fiets naar de housewarming was Susan stil. Lise begon wat te vissen. “Wat is er toch met je?” Voor de deur van het feestadres kwam het hoge woord er eindelijk uit. Ik vind je leuk. Ik vind jou ook leuk. “We hadden de perfecte filmkus”, zegt Lise verliefd.

Susan vertelt: “Na drie maanden gingen we even uit elkaar, de timing was niet goed. Als goede vriendinnen hebben we toen onze liefdesrelatie weer opgebouwd. Elkaar vrijlaten hoorde daarbij, vanuit het vertrouwen dat niemand kon stukmaken wat wij hadden. Het is misschien een wat bijzondere volgorde, maar het werkte voor ons, en we hebben daardoor een stevige basis gecreëerd.”

Lise: “Ik had er nooit bij stilgestaan dat ik apart moest vermelden dat ik een relatie kreeg met een vrouw, en vrij laconiek plaatste ik een lief berichtje over ons op Facebook. Nou, toen kwam de reacties hoor. Ik zou in de war zijn, het zou een fase zijn en wel weer overwaaien… Daarna kwamen de vragen. Alsof biseksueel zijn een vrijbrief was om me de meest random en intieme vragen te stellen. Mensen willen graag dat je in een hokje past, maar dat gaat wat lastig als je zowel op mannen als op vrouwen valt. De mooiste reactie kwam van mijn oma. Zij zei simpelweg: ‘Wat fijn dat je een vriendin hebt, meid’.”

“Groningen is voor mij, voor ons heel prettig”, zegt Susan. “Wij voelen ons veilig genoeg om hand in hand door de stad te lopen, elkaar een knuffel en een kus op een terras te geven. Ik voel me gelukkig dat ‘t hier gewoon kan. Ik realiseer me dat het niet voor iedereen overal geldt.” Lise wenst Groningers het vertrouwen toe dat de meeste mensen echt wel het beste met je voor hebben. Ook al is het soms lastig om dat vertrouwen krijgen, en te houden.”

 

over de schrijver Iris Engelsman

over de fotograaf  Inge Nicolaij