Reportage

Groningen viert de liefde!

Trots

Negen vrouwen reageerden op Betty’s contactadvertentie in Nieuwsblad van het Noorden, twintig jaar geleden. De reactie van Niek – toen nog Moniek geheten – stak er bovenuit. Het was een mooie, persoonlijke brief. Al tijdens hun eerste afspraakje bleek het te klikken, en ze besloten elkaar vaker te treffen. Toch was het in het prille begin heel eventjes uit. Niek was weliswaar verliefd, maar Betty had wat afstand nodig om erachter te komen dat zij het ook was. Kort na de breuk was er gelukkig een telefoontje: “Ik mis je, ik vind je veel te leuk om te laten gaan”, zei Betty. Een vakantie naar Frankrijk volgde, en na die zomer was het bekeken; ze waren een stel. “In feite kreeg ik toen een relatie met een man, dat wist ik alleen nog niet”, kijkt Betty terug.

Een aantal jaren geleden startte Niek het proces om zijn uiterlijk in overeenstemming te brengen met zijn innerlijke gevoel. Samen doorleefde het stel de transitie van Moniek naar Niek, met als gezamenlijk doel om hun relatie te behouden. “Ieder had zijn eigen pad hierin, maar Niek heeft er wel voor gezorgd dat het in mijn tempo ging,” zegt Betty. “Ik was namelijk best bezorgd dat het evenwicht in onze relatie blijvend verstoord zou raken. Toen het evenwicht in de loop van het proces eenmaal hersteld was, konden we met trots terugkijken op hoe we alles samen hebben aangepakt. Wel moest ik wennen aan de nieuwe labels, en aan hoe de buitenwereld ons ‘leest’. Ik ben en blijf een lesbische vrouw”, zegt Betty. “En ik een lesbische transman”, zegt Niek. En met een glimlach voegt hij eraan toe: Toen ik hier in het dorp over mijn transitie vertelde, zei een buurman: “Geft niks, bist altied al ‘n man west ja!”

Zodra het mogelijk werd, is het stel meteen getrouwd. Dat was in 1998 in een zaaltje in 　Muntendam, onder toeziend oog van de burgemeester. “Wat ik heel leuk vond, was dat ik een pak mocht uitzoeken”, zegt Niek.” “Je was zo trots. Ik kan altijd goed aan je zien wanneer je trots bent”, glimlacht Betty. En op het moment dat de naamsverandering van Moniek naar Niek een feit was, heeft Betty ook die naam in haar trouwring laten graveren.

Samen genieten Niek en Betty ervan om op ‘t Groningse Hogeland te wandelen met hun hond, om het water op te gaan, naar het Schildmeer, of naar Schoorl op vakantie met vrienden. De grootste gedeelde passie is hun werk in het onderwijs. Betty is als docent werkzaam op een basisschool, Niek op de Hanzehogeschool in Stad. Daarnaast investeert het stel in de emancipatie en zichtbaarheid van de LHBTQI+ gemeenschap. Zo geven ze onder andere voorlichtingen, en maken ze het bespreekbaar op hun werk, onder collega’s en met de leerlingen. “Pin je niet zo vast op man/vrouw. Ik gun het iedereen dat ze de liefde en vrijheid kunnen ervaren die wij ervaren”, zegt Niek, “dat je verliefd kunt worden op wie je wilt, op de persoon. Het kan ook gewoon goed gaan. Kijk naar ons. We zijn niemand verloren. We laten er niets om. We zijn als mens en geliefden niet anders geworden.”

 

Over de schrijver – Iris Engelsman

Over de fotograaf –  Inge Nicolaij