Verhaal
Thuis in Groningen
Al fietsend reed ik onze achtertuin in en zag dat m’n dochtertje van drie een filmpje keek. Als ik eten kook, mag zij altijd een filmpje kijken. Dat het filmpje nu al aanstaat, betekent dat ik laat thuis ben.
Snel pak ik de aardappels en de bospeen en plof ik op de bank. Met een rode dunschiller begin ik snel met schillen. Fijn als je thuis ritmes hebt waar je even in weg kan zinken. Als ik het eten op heb staan, krijg ik een telefoontje van een anoniem nummer. Ik neem op en noem mijn naam: “Met Evert Sulman.”
‘Dag met Lotte van het Leger des Heils in Hoogeveen,’ hoor ik in mijn oor. De aardappels beginnen te koken. ‘Er is hier een jongen, 17 jaar, en hij heeft al diverse nachten op straat gezworven.’ Lotte vertelt dat het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) hem op straat gezet heeft, omdat de IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst) niet gelooft dat zijn geboortedatum juist is.
Ik kijk om het hoekje en zie dat m’n dochtertje lekker relaxt naar het filmpje kijkt: ‘De appel is mijn lievelings,’ roept ze naar me. Het filmpje gaat over welk fruit je het liefst eet. Lotte praat verder: ‘We hebben de jongen een broodje kaas aangeboden, maar hij wilde niet meer eten. We hebben een slaapplek voor één nacht voor hem in Beijum.’
De bed-bad-broodopvang van INLIA (Internationaal Netwerk van Lokale Initiatieven ten behoeve van Asielzoekers) was gister aan het eind van de middag telefonisch onbereikbaar vanwege vakantieopeningstijden. De jongen wordt op de trein gezet. Ik stel voor om hem op te pikken en te begeleiden door het doolhof van meer dan 50 Heerden, dat Beijum heet. Na m’n dochtertje een welterustenkus te hebben gegeven, stap ik op m’n fiets naar het station.
Op spoor 6b komt de trein aan. Het is een allerliefste jongen die het zwaar heeft gehad op straat. Na een kort gesprekje in lijn 4 naar Beijum, stel ik hem voor aan Joke, een aardige vrouw die werkzaam is in het opvanghuis. Ze bemoedert hem zoals ervaren hulpverleners dat professioneel kunnen. Niet te veel, maar wel warm en vriendelijk. Na drie dagen mag hij douchen en snijden de andere kinderen in het huis een zelfgebakken cake aan. Je bent welkom!
Zo is Groningen.
