Verhaal

Stille complimenten

Het was weer eens een lange en drukke dag. Ik was pas om 8 uur thuis en was doodop. Je kent het vast wel, als je thuis komt en de tijd gewoon vliegt. Voor je het weet is het alweer tijd om naar bed te gaan.

Voordat ik ging slapen, zat ik nog een uurtje op mijn mobiel. Ik kwam op Facebook dit keer een mooi citaat tegen. Het ging als volgt: If you see something beautiful in someone, speak it. Ik ging nadenken over hoeveel mooie dingen ik die dag had gezien in mensen en vond het jammer dat zij dit nooit zouden weten.  Daarom dus dit verhaaltje.

Lief oud koppel op de Grote Markt: wat deelden jullie je Belgische friet toch enorm schattig samen. Jullie zijn hét bewijs dat samen oud worden en friet delen echt goals zijn in het leven.

Esmé was je naam, als ik het goed heb: in buslijn 39 kreeg jij een mini-hartaanval omdat je je make-uptas thuis was vergeten. Jammerend vertelde jij dit aan je vriendin, die vervolgens stuk ging van het lachen. Maar Esmé, ik vond dat je er alsnog prachtig uitzag, zonder make-up.

De vader, die zijn dochter hielp in de ICI Paris, door te zeggen welk parfum hij lekkerder vond ruiken: wat deed u dit toch liefdevol en met veel begrip. Uw dochter boft met zo’n vader als u, al snap ik niet dat u Gucci Rush 2 boven Chanel verkoos.

Het kleine blonde jongetje, dat een stroopwafel door de helft brak en een stuk gaf aan zijn vriend. Wat was dit lief. Van jou kunnen we nog een hoop leren.

Opeens veranderde mijn doodnormale dag in een inspirerende dag en besloot ik om vaker hardop mijn complimenten met mensen te delen.

Welterusten, Groningers. 😉