Reportage

Peter, Lisa en een gesprek van de lhbtiq gemeenschap met de gemeente

Kort geleden heeft de gemeente Groningen vertegenwoordigers van de LHBTIQ-gemeenschap in Groningen uitgenodigd om eens een avondje met elkaar en een paar raadslieden te praten over hoe het gesteld is met de veiligheid en sociale acceptatie van de gemeenschap in Groningen. Er zijn immers een paar vervelende incidenten geweest. De pers mocht niet bij deze avond zijn dus praat ik achteraf met Peter, een van de deelnemers.  Het gesprek ging niet alleen over die avond, ook Lisa kwam ter sprake, Peters opvattingen over woke, generatieverschillen, en verder hadden we het over drempels, uitgaan, sport en religieuze minderheden.

Lisa

Peter is 45 jaar oud, hij praat enthousiast met veel ‘vooropgestelds’ als de advocaat die hij is en kan uitbundig lachen. Dat uitbundige komt bij Lisa vandaan. “Lisa heeft alle karaktereigenschappen die ik ook heb maar dan in het kwadraat. Dat uitbundige en optimistische dat zij heeft, zat er altijd al in.” Het woord travestiet hoor je niet vaak meer, maar dat is wat Peter is. Peter is gay en soms trekt hij vrouwenkleren aan dan is ze Lisa. Soms ontvangt Lisa de cliënten van het advocatenkantoor, soms Peter. “Dat hangt er een beetje van af, in de rechtbank ben ik Peter en ik let ook op bij welke cliënten ik Lisa kan zijn. Sommige cliënten staan er wat lichter in. De transformatie naar Lisa kost tijd dus dat is ook een overweging.”

 

Peter is iemand die weet wie hij is. “Ik weet wie ik ben, ik heb een goed zelfbeeld.” En hij is voor dat zelfbeeld niet afhankelijk van anderen. “Als ik me daarin laat leiden door anderen, dan maak ik mijn zelfbeeld daarvan afhankelijk, dat moet je niet willen” zegt hiij.

De Woke-discussie

Je merkt dat hij de woke-discussie volgt, maar hij gaat er niet helemaal in mee. “Woke kan ook contraproductief werken. Als je mensen gaat dwingen en porren gaat dat averechts werken. We moeten er met z’n allen naar streven dat het niet uitmaakt of je trans bent, gay, bi of wat dan ook. Als je maar gewoon respect hebt voor elkaar als mens.” Hij ziet ook een positieve kant aan wat hij het hele woke-gebeuren noemt. “Mensen durven tegenwoordig op jonge leeftijd al open te zijn over hun geaardheid”.

Gaan leven

Hij vertelt hoe hij er op de middelbare school achter kwam dat hij een goede vriend toch wel heel erg prachtig vond, hij was compleet verliefd op hem. Destijds koos hij ervoor om dat weg te stoppen en z’n best te doen om hetero te doen en te zijn. “Ik kan me best mannelijk gedragen”. Wel zegt hij dat dat een rem zette op het aangaan van een relatie want “ik ben niet eerlijk tegenover mezelf en ik ga er niet uithalen wat er in zit.” Pas  na het beëindigen van een relatie met een vrouw besloot hij uit de kast te komen. Hij vond dat het tijd werd: “Als ik nou niet ga leven of zijn wie ik ben, dan gaat het niet meer gebeuren. Dan ga ik een leven leiden wat anderen denken dat ik moet leiden en dat is onzin, complete onzin.”

Lisa begon in die tijd ook voorzichtig tevoorschijn te komen en over haar zegt hij: “Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik wat betreft gevoel, denken, emoties halverwege een man en een vrouw zit. Nu kan ik daar ruim baan aan geven en dat vind ik geweldig!” Hij legt ook uit dat als je iets geheim houdt ( dat je je eigenlijk graag als vrouw kleedt) dat impliceert dat je iets fout doet. “En wat is er fout aan? Niks toch!” roept hij uit.

Een drempel

Lisa was wel een extra drempel want “Je moet het wel brengen aan je familie en vrienden en die kant was mijlendiep in mij begraven, het kwam voor hun als een donderslag bij heldere hemel.  Bovendien was de transformatie naar Lisa een leerproces. Welke kleren passen bij mij? Wat voor make-up?  Een ex-vriendin heeft me daarbij geholpen. Lisa is sexy-maar-netjes.” Lisa is van de selfies en ook wat ijdeler dan Peter daarom staan er ook meer foto’s van haar dan van Peter bij dit artikel.

Veilige Haven

Hij is er wel vrienden door kwijtgeraakt. “Dat je homo bent is tot daar aan toe, maar als je travestiet bent, zeker in een conservatief vakgebied als de advocatuur dan is dat wel een ding.” Hij heeft ervoor gekozen als advocaten kantoor (dat hij samen met zijn vader runt) open te staan voor de lhbtiq gemeenschap. “Wij zijn een veilige haven.” Daarnaast zet hij zich in voor mensen met een lichte verstandelijke beperking uit de gemeenschap. Een keer per maand is er een speciaal café voor deze groep. “Heerlijke onbevangen gesprekken, gezellig en alles kan daar besproken worden.” Hij heeft meegeholpen Pride Groningen financieel mogelijk te maken en was dus aanwezig op de avond die de gemeente had georganiseerd.

De avond met de gemeente

Hij vertelt dat de zaal flink vol was met zo’n 50 mensen. In groepen werd over allerhande zaken gediscussieerd. Wat daar uitkwam was dat het behoudens de incidenten die er zeker waren, best goed gaat in Groningen. ”Hier in Groningen is een hoge tolerantie, die geluiden hoorden we wel meer op deze avond, zeker vergeleken met Amsterdam. Daar zou Lisa niet over straat gaan”.

Wat goed gaat in Groningen, werd er gezegd, is dat er erkenning is en dat de acceptatie aangezwengeld wordt door de gemeente. Twee punten blijven lastig: De acceptatie in de sport gaat langzaam en blijft een punt van zorg. Het hangt ook een beetje af van welke sport. Voetbal blijft bijvoorbeeld lang erg macho. Bij een aantal sportclubs zijn ambassadeurs aangesteld die acceptatie van LHBTI aan de orde stellen, dus hopelijk wordt het daar iets makkelijker. Er werd op deze avond ook gesproken over religieuze minderheden die afkerig staan tegenover lhbtiq. Persoonlijk heeft Peter niet het gevoel dat er veel aan te doen is wanneer mensen een bepaalde mening hebben, “Dan werkt het niet meer om ze lastig te vallen met feiten.”

Verschillen tussen de generaties

Alle generaties waren vertegenwoordigd op de avond en het verschil tussen de generaties viel Peter wel op. “De jongelui zijn er heel open over en je voelt je bijkans een dinosaurus met al die nieuwe namen die bedacht worden. Soms moet ik thuis even googelen naar die hokjes en etiketten die mensen zichzelf hebben opgeplakt. Voor de jongeren is het vanzelfsprekend dat ze homo, lesbi, bi of wat dan ook zijn. Dus zij zien het probleem niet en dat anderen er een probleem van maken vinden ze heel gek.”

Een Disco

Wat die avond ook boven kwam drijven was een behoefte aan een disco. Peter legt uit dat sinds internet bestaat het aantal uitgaansgelegenheden voor de LHBTIQ gemeenschap sterk is verminderd. “Want vroeger moest je erop uit om gelijkgezinden te vinden en dan kon je niet een gewone kroeg binnen lopen met ‘Jongens ik val op mannen, wie nog meer’. Dus ontstonden er homo-bars. Internet heeft het makkelijk gemaakt elkaar te vinden. Maar toch is er dus behoefte aan iets leuks, gezelligs.”

©verveer