Verhaal

Pats! Boem! Dat slaat in als een bom.

De bewegingen kan ik niet letterlijk vertalen in woorden, ik voel ze wel. Alsof ik getroffen ben door een bliksemschicht, wat een opening door Ahmad H Abdulwahab tijdens de première: Theaterwerkplaats De Wijk De Wereld!

Portretten sieren de gangen, een bakje voer voor een huisdier, een kinderspeeltje lijkt verloren maar is bewust geplaatst, alle details kloppen. Langzaam groeit de kennis over de wereld van deze mensen.

Ik besef dat je een wijk, een wereld, niet kan vangen in woorden. En dat wat we nu zien heel treffend weergeeft wat het wel is. Een ervaring, een perceptie, een gevoel.

Zoveel indrukken dat ik nauwelijks dat kan verwerken wat ik net heb gezien. Ik wissel blikken uit met de drie andere vrouwen waarmee ik er ben. We beamen allen dat het nu al een bijzondere avond is.

Klanken kunnen dat duidelijk maken wat niet te beschrijven valt. Dat wat in je hart leeft en dan opeens inzichtelijk wordt. De liederen die het drietal vrouwen (waaronder Rosa da Silva o.l.v. Remko Wind) ten gehore brengt zijn vol van hoop, trots, geborgenheid en dankbaarheid. Ze brengen ze in alle kwetsbaarheid. Zeer teer en geeft menigeen ontroering.

Ik complimenteer een oudere dame met haar dansoptreden. Ze lacht ietwat verlegen en zegt dan “achter de geraniums zitten is geen optie”. De werelden van de wijkbewoners en die van het publiek versmelten even tijdens het rock ‘n roll dansen. We zijn allemaal daar, één, en laten ons meevoeren op het ritme van de muziek.

Ontroerende, schrijnende en kleine/grote verhalen komen samen in sfeer, klank en beeld. Dromen, rauwe werkelijkheid en alles wat er tussen zit, en je wellicht gemeenschappelijk hebt, druppelden mijn ziel binnen in prachtige harmonieën dankzij ZUHAUSE. Een ontdekkingstocht door, niet alleen de Schouwburg maar ook door, de harten en gedachten van de mensen. De mensen die samen de wijk vormen maar in de wijk de wereld vertegenwoordigen. In afkomst en diversiteit en nog zoveel meer.

Dan de ontlading van de klap, waar de werelden uiteindelijk samen komen, waar grenzen verdwijnen, en nieuwe verbindingen ontstaan. Allemaal gelijk en toch zo verschillend. We zingen en dansen samen de nacht in.

#mooigroningen #vierdegemeenschap #datisgroningen #karinnoekenbegrijpthet

Wat ons betreft: tot volgend jaar!