Reportage

NewSkool-OldSkool: plussers en pubers werken aan een presentatie

Het eerste item over NewSkool-OldSkool gemist? Lees ‘m hier terug!

Inmiddels zijn drie van de zes bijeenkomsten geweest. De vierde valt net na de voorjaarsvakantie, dus de leerlingen en plussers hebben elkaar een tijd niet gezien. Zodra de plussers zijn opgehaald door een groepje leerlingen, schuiven ze netjes aan in de kring. Nadat de les geopend is door docent Jos, worden de grote vellen papier van de vorige keren tevoorschijn gehaald en verdeeld.

‘Presenteren?’

De opzet van het project is inmiddels duidelijk en de lijnen worden uitgezet. Zaak is nu om per groepje de gevonden overeenkomsten in een bepaalde kunstvorm te gieten. ‘Moet iedereen dan presenteren?’ vraagt een leerling bang. De hele klas reageert. ‘Volgens mij…’ maant docent Jos de klas rustig, ‘zit de verwarring hem hier in het woordje presenteren. Het betekent niet dat iedereen op het podium hoeft te staan en een performance hoeft te geven.’ De klas slaakt een opgeluchte zucht. Op 29 maart is de eindpresentatie van het project, in het Grand Theatre.

Er zijn in totaal 35 groepjes, allemaal gekoppeld aan een of twee plussers (de leeftijd van de ouderen die meedoen ligt tussen de 49 en 84). Dat wordt dus een drukke avond, de 29e. ‘Het is een enorm theater, dus denk niet te klein!’ roept Jos tot slot.

Respect

Hij heeft een planning op het bord geschreven en geeft ieder groepje na goed na te denken over wie wat en vooral wanneer gaat doen. De kinderen lijken van de buitenkant soms ongeïnteresseerd en er wordt geauwehoerd zoals dat hoort in een klaslokaal. Eenmaal in gesprek met de plusser, staan ze echter open voor wat er gezegd wordt en voel je het wederzijdse respect.

Van alles wat…

De gesprekken binnen de groepjes lopen erg uiteen qua onderwerp. Een groepje heeft het over ‘virtueel samenwonen’. Een ander groepje laat zich inspireren door water en snelt het lokaal uit om ergens anders hun presentatie voor te bereiden of vorm te geven.

Weer een ander groepje heeft als onderwerp Sport gekozen. Tijdens de vorige bijeenkomsten kwamen ze erachter dat ze allemaal een sport beoefenen en hier dezelfde gevoelens bij hebben. Ze houden van de spanning die het met zich meebrengt,  merken dat je soms doorzettingsvermogen nodig hebt, vinden dat winnen en verliezen bij sport horen, hebben te maken met regels en een scheidsrechter, vinden dat respect onlosmakelijk met sport verbonden is en daarmee ook sportiviteit, én ze hebben allemaal plezier in het sporten. Maar hoe giet je dat nou in een presentatie?

Ze besloten er gedichten over te maken. Een voor een lezen ze een elfje voor. Zo ook Mieke de Vries, een van de plussers. ‘Mijn buurvrouw zit in de organisatie van dit project en ze vroeg of ik mee wilde doen. Ik dacht: ja, leuk! Ik was nieuwsgierig of ik nog raakvlakken had met de jeugd, of dat ik gewoon oud was.’ Ze keert zich tot de leerlingen: ‘Vinden jullie mij oud?’ ‘Neeeee….’ antwoorden ze allemaal beleefd.

Nieuwsgierig

Verspreid door de gangen, lokalen en verdiepingen staan groepjes middelbarescholieren en plussers te werken aan hun presentatie. Een groepje filmt een in scène gezet gesprek over vrijheid. De een bevraagt de ander: ‘Wat is vrijheid voor jou?’ De ander geeft een antwoord en de plusser staat erbij te lachen. Die zal wel een iets ander gevoel bij vrijheid hebben. En toch is er blijkbaar iets overeenkomstig. Door flarden op te vangen van alle gesprekken en de interactie te zien tussen jong en oud wordt een enorme nieuwsgierigheid gewekt voor wat er op donderdagavond 29 maart in het Grand Theatre staat te gebeuren.

Gelukkig zijn we hier ook bij om een reportage te maken!