Reportage

Lara’s gesprekken met stadjers – Wolter

Om tot rust te komen, kun je verschillende dingen doen. De een gaat naar een sauna, de ander maakt een wandeling en weer een ander leest een goed boek. Omdat mijn hoofd vaak overuren maakt, is tot rust komen voor mij niet zo eenvoudig. Gelukkig weet ik inmiddels wat wel en niet werkt. Zo weet ik dat intensieve mindfulness-sessies mij alleen maar stress opleveren. Afleiding zoeken werkt veel beter. Van alle afleidingen werkt er één het beste: tweedehandswinkeltjes. Vanaf het moment dat ik daar binnenstap, zie ik alleen nog maar rekken en planken vol met prachtige spullen. Gelukkig zijn er in Groningen genoeg van dit soort fijne winkeltjes. Een pareltje is de Recessie. Een winkel vol met vintagekleding waar de kleurrijke jurkjes je om de oren zwaaien en een vriendelijke man je welkom heet.

Deze vriendelijke man was voor mij lang ‘de-man-van-de-Recessie’ die met lekker weer buiten op een stoeltje zit en tevreden een sigaar rookt. Nu weet ik dat hij Wolter heet. En ik weet nog veel meer.

Als ik de winkel van Wolter binnenstap, zie ik in mijn ooghoek een paar leuke jasjes hangen. Ik spreek mezelf streng toe en stap vastberaden naar de kassa. Vandaag geen verleidende slentersessie langs kledingrekken. Dat lukt ook heel gemakkelijk. Al snel raak ik aan de praat met Wolter en hebben we het over het 25-jarig bestaan van de winkel. Iets dat Wolter uitvoerig gevierd heeft: een week lang met livemuziek in de winkel.

25 jaar geleden kwam Wolter als student bedrijfskunde werken bij de Recessie. Toen zat de winkel nog op een hoekje van de Oude Kijk in’t Jatstraat en werd gerund door de mannen Lukas en Gerard. “Dat was eigenlijk Recessie 1.0. Inmiddels is dit de 3.0 versie.” In de afgelopen jaren is er veel gebeurd met de winkel. Wolter vertelt hoe de winkel vanwege schulden in een stichting veranderde en later weer commercieel werd, hoe hij samen met Lukas en Gerard in een autootje naar België en Duitsland reisde om nieuwe kleren te verzamelen, hoe de Oude Kijk in’t Jatstraat zich langzaam ontwikkeld heeft tot een leuke winkelstraat en hoe hij er vandaag voor zorgt dat de winkel kan blijven draaien. De boekhouding klopt in ieder geval altijd want (en dit is geen grap) dat is Wolters favoriete bezigheid.

Wolter zit inmiddels helemaal in de vintagekleding-wereld en vertelt over een mysterieuze meneer (meer wil hij niet over hem kwijt) die voor hem de inkopen doet. “Hij zoekt hele grote fabrieken op in bijvoorbeeld Singapore of Japan, kijkt wat eruit gesorteerd wordt en koopt dan die vodden op.”
Zo’n inkoper, weet ik nu, is ontzettend belangrijk voor de winkel. Ook weet ik dat Wolter in een hele lastige handel zit. “Als je nu goed kijkt naar de mode, dan worden de seventies weer helemaal een hit. Maar dan moet ik nog maar afwachten of ik de originelen daarvan wel kan krijgen. Dat gaat waarschijnlijk niet lukken. Vroeger werd ik met seventies-kleren doodgegooid maar nu is het op.”

Op. Daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht. Natuurlijk is ook vintagekleding op den duur gewoon op. En toch maak ik me om Wolter en zijn winkel geen zorgen. Want met een man die daadwerkelijk dol is op de boekhouding, 25 jaar kennis en ervaring heeft opgedaan, altijd goed naar zijn klanten luistert en vol met ideeën zit, komt het altijd wel goed.
“Nou, heb je een beetje een beeld?” vraagt Wolter als ik mijn koffie op heb. Dat heb ik zeker. Ik pak mijn spullen en we nemen afscheid. Maar voordat ik ga moet ik toch nog even langs een rekje. Want ik heb nog een leuk bomberjack gezien.