Verhaal

Kerken op missie

Net buiten de diepenring staat de Jeruzalemkerk, en deze huist de Christelijk Gereformeerde Kerk (CGK), één van de grootste kerken in Groningen als het om actieve leden gaat. Op maandagavond 1 oktober vond daar een speciale avond plaats: er kwamen 110 mensen van allerlei pluimage samen. Pinksterchristenen zongen samen met broeders van de Gereformeerde Gemeente. Er werd gezongen, gebeden en vooral heel veel verhalen gedeeld. ‘Missie 050’ is geboren.

De ‘nu al heel lang’ tijdelijk voorzitter van het Evangelisch Contact Groningen en tevens pastor van de CGK Rein den Hertog heette iedereen welkom. Het doel van de avond is vieren en verbinden opdat de stad nog meer mag bloeien. Een andere pastor, Dick Mak (van de Nederlands Gereformeerde Tehuisgemeente), deelde dat hij liever in zijn comfort zone blijft maar dat de Bijbel oproept tot het omzien naar anderen, ook als het schuurt. Onder leiding van de Evangelische pastor Tjerk Riemersma (De Rank) zette de Noordermannen Band de muziek in.

Tussen de vrolijke afgewisseld met meditatieve liedjes vertelden diverse mensen wat missionaire projecten van kerken en organisaties in de stad voor hen betekenen. De internationale student Kate uit Texas vertelde dat haar eenzaamheid doorbroken werd door het studentenwerk van Host IFES. Samantha vertelde over dat zij haar zoektocht naar zingeving en geloof kan delen dankzij het laagdrempelige wijkproject Het Pand. Esli Tapilatu vertelde over zijn droom om een creatieve broeiplaats te vestigen op het voormalige SuikerUnie-terrein.

Eerder op de avond, voorafgaand aan de viering, genoten zo’n 45 medewerkers en vrijwilligers van zo’n 20 organisaties van een maaltijd bereid door Ahmad Alhojaze, een staatloze Palestijnse man afkomstig uit Irak en na 5 jaar in Groningen nog steeds wachtende in zijn procedure. De aanwezigen waren onder de indruk van zijn veerkrachtige persoonlijkheid.

Zelf mocht ik het verhaal delen van een vrouw die een aantal jaar geleden uit de prostitutie in Groningen is gestapt: “Toen ik uit de prostitutie wilde stappen had ik geen huis, inkomen, dagbesteding en geen netwerk behalve de collega’s in de prostitutie. Als er toen een opvang was geweest waar ik terecht kon, was ik al jaren eerder op het punt gekomen waar ik nu ben. Zonder opvang is een terugval eigenlijk onvermijdelijk. Hulp had ik niet en dus was er maar één weg: terug naar de prostitutie. Ik had hulp nodig bij een plek om te slapen, het vinden van een nieuw netwerk en een invulling van mijn dag.” Na afloop kwamen er diverse mensen op mij af om te zeggen dat het hen heeft geraakt. Samen met iedereen die wil helpen, zoeken we een woning waar we een dergelijk overweeghuis voor onze stadsgenoten in de prostitutie kunnen vestigen.

Er werd nog lang nagepraat en plannen gemaakt. De openheid en warmte waren bemoedigend. Dit belooft wat voor ons stadje. Kerken op een missie!