Verhaal

In gesprek bij Papageno en hete thee  

In ben op 30 juli met een collega vrijwilliger van Iets Drinken op bezoek geweest bij het Papageno Huis in Laren. Dit is een thuis voor jongeren met autisme. Het gesprek was met de voorzitter van de stichting en zijn collega die verantwoordelijk is voor de dagelijkse gang van zaken in het Papageno Huis dat tevens dienst doet als dagbestedingsplek.

Het gesprek vond plaats om 10:00 uur in Laren, we waren dus erg vroeg uit Groningen vertrokken en uiteindelijk bleek dat we tijd over hadden, we hebben toen bij een pompstation iets gedronken, heel erg passend allemaal bij het gespreksthema!

Ik vermoed dat ik zenuwachtig was (al voelde dat toen niet zo), want toen ik thee gekocht had bij de pomp heb ik vervolgens de hele beker met thee over m’n hand laten vallen. Ik had een behoorlijke rode brandplek.

Ik heb toen tijdens het gesprek veel moeite moeten doen om niet afgeleid te raken door mijn hand, omdat ik voortdurend dacht: ‘Wat ben ik toch een kluns! Dit gesprek zal vast ook misgaan’. Deze gedachten zorgden voor veel interne prikkels.

Uiteindelijk heb ik de situatie opgelost door te vertellen dat ik thee gemorst had over m’n hand en dat ik daardoor enigszins afgeleid en overprikkeld was. Er werd me daar een pijnstiller aangeboden, ik zei dat ik geen pijnstiller hoefde. Ik merkte dat ik, nadat ik de gedachten die me zo afwezig maakten benoemd had, de negatieve gedachten opzij kon zetten. Ik voelde me zelfverzekerder en het werd makkelijker te focussen op het gesprek.

Na het benoemen van mijn ongelukje met de hand dacht ik: ‘Ze weten nu wat er aan de hand is, ze vonden mijn gedrag heel redelijk, dus heb ik geen reden om negatief en onzeker te zijn over dit gesprek’.

Uiteindelijk merkten de mensen van Papageno op dat wij een helder verhaal vertelden. Achteraf hebben we nog wat gedronken en de conclusie van mij en van mijn collega was dat het een prima gesprek geweest was.