Verhaal

IKEA summer 2019

Hey Groningers!

Op zoek naar een duurzaam koffiefilter raak ik hopeloos verdwaald.

Na 3 rondjes ‘keukens’ die allemaal eindigen in de ‘verlichting’ begint me iets te dagen. De afdeling ‘servies en kook‑accessoires’ kon wel eens verhuisd zijn. Bij nader navragen blijkt dat ook het geval te zijn.

Aha, het kwartje valt.

Ik vraag me al even af wat die gele hekken en witte spook‑lakens voorstellen onderweg. Een nieuwe interieur‑trend die ik nog niet in beeld heb? Geen idee.

Ik ‘zie’ eigenlijk alleen kleur en beweging, geen vorm en betekenis. Behalve wat in mijn hoofd gevangen en geregistreerd is. Als andere mensen met hun ogen naar buiten kijken, kijk ik naar binnen. Naar mijn oude vertrouwde IKEA met plattegrond en al.

Helaas, die is niet meer.

Niks aan te doen.

Deze maatschappij wil voortdurend verbeteren en verbouwen.

Pech voor mensen die daarvan in de war raken. Zoals ik met een brein dat de buitenwereld moet programmeren bij gebrek aan uitzicht.

‘Hier bouwt Groningen’!

Waar niet? Zuidelijke Ringweg, Groningen Spoorzone, Binnenstad Beter…  Het lijkt wel besmettelijk.

‘Ruimte voor jou’ is voor mij voorlopig vooral ‘boem au’ of landen in een zandbak.

Je kunt er maar beter de humor van in zien.

IKEA

Terug naar de IKEA.

Een miezerige zondagmiddag leent zich uitstekend voor een tripje met de driewiel‑fiets. Ik ken het traject op mijn duimpje, denk ik tenminste.

Eerst een cappuccino in het restaurant en dan op jacht naar een duurzaam koffiefilter en een thee‑ei. De IKEA heeft heel veel slimme hulpmiddelen in huis waar iedereen plezier van heeft. Dat heet ‘design for all’.

Vol vertrouwen peddel ik op mijn alternatieve winkelwagentje de vaste route.

Weg!: de IKEA blijkt omgetoverd in een nieuwe attractie: het doolhof.

De koffie‑spulletjes liggen een hele etage lager.

Dat betekent de lift naar beneden.

Nee, NIET met de andere winkelwagentjes van de roltrap‑hellingbaan!!!

Dat lijkt me nu zo leuk. Vandaag of morgen doe ik het een keertje. De IKEA kennende loopt het vast goed af. Andere malloten gaan op de kermis in allerlei risico‑apparaten. Mag ik dan ook eens?

Nu even niet. Ik ga me beschaafd gedragen waar zoveel kinderen bij zijn. Misschien op een avond…

Het leven wordt een feestje als je het ervan maakt.

Op de beneden‑etage is het ook een zootje. Maar op een of andere manier en met hulp van de ogen van andere klanten wordt de bedoelde buit gevonden. En de juiste kassa ook nog. Dat vraagt veel hulpvragen.

Bijdrage aan het sociale leefklimaat

Misschien lijkt u dat een hele drempel, om elke dag voortdurend hulp te moeten vragen. Ik ben eraan gewend.

‘Hulp vragen is een bijdrage aan het sociale leefklimaat’.

Je maakt contact en geeft gelegenheid voor een goed gevoel. Mensen houden van helpen, leert mijn ervaring.

Hulp vragen? Geen probleem.

Maar alleen als het nodig is en makkelijk gaat. Met duidelijk als doel om zo gewoon mogelijk mee te spelen.

Alleen in het kader van wederkerigheid. Ik help zelf ook graag.

Ik ben namelijk voor de mainstream maatschappij een optelsom van ‘handicaps’…  juist daardoor kan ik van alles bijdragen.

Daar is een goede conditie en veerkracht voor nodig.

Die train ik onder veel meer op het IKEA‑circuit.

Ja, ook op 2e Paasdag! Topsport!

Sommige mensen gaan wildwater‑kanoën of parachute‑springen. Mij biedt het dagelijkse overleven ruim gelegenheid.

Hey Groningen!

Ga ook eens spoorzoeken in de IKEA SUMMER 2019.

In september is de verbouwing klaar.

Het gaat vast heel mooi worden.