Reportage

#ikbeneengroninger – Afl. 37 Brazilië

We interviewen de Braziliaanse Isabelle in de periode waarin er in haar thuisland op een grootse manier gefeest wordt: het wereldberoemde Carnaval. Ze geeft dan ook meteen aan dat dit is wat ze het meeste mist aan haar voormalige woonplaats Fortaleza: “Zodra het nieuwe jaar begonnen is vieren we iedere zaterdag pre-carnaval feesten.”

 

Urban planning

Isabelle woont inmiddels bijna twee jaar in Groningen. Ze is hier gekomen om te werken aan haar PhD bij de RUG, gericht op urban planning: “Hoewel ik nog niet zeker ben of ik de rest van mijn leven een academici wil blijven, zie ik mijzelf in de toekomst wel in deze sector. Misschien het design van publieke plaatsen, dat lijkt me wel wat. Overigens weet ik ook niet of mijn toekomst in Nederland ligt. Mijn vriend woont in Hannover, misschien verhuis ik daarheen en ga ik Duits leren. Europa biedt in ieder geval meer carrièrekansen dan Brazilië op dit gebied.”

 

PhD-life

“Groningen is de perfecte stad voor mensen die een PhD doen. Voor ons werk is het belangrijk dat we zowel mentaal als fysiek fit blijven. Daarvoor is een goede kwaliteit van leven nodig en die vind je hier. Je doet alles op de fiets, er is veel groen in de stad en het is rustig. Er is geen continu getoeter van auto’s en lawaai van mensen op straat. Ook is het veilig, je kunt je hier zonder angst te voet verplaatsen. In Fortaleza bewegen mensen zich voornamelijk van airco naar airco met de auto, vanwege de hitte en het geweld op straat. In Brazilië heerst er grote ongelijkheid, dat zie je hier niet.”

 

Kibbeling

In ieder interview in deze serie komen we tot het onderwerp eten; iedereen heeft wel iets dat ze missen uit eigen land. Voor Isabelle is dat voornamelijk vers en tropisch fruit: “Açai mis ik het meest. Je kunt het in Nederland wel krijgen, maar altijd minder vers omdat het ingevroren is en al veel gereisd heeft. Groningen heeft volgens mij maar één restaurant waar het op de menukaart staat. Ook mis ik echt verse vis, Fortaleza ligt namelijk aan zee. Ik ga nu gewoon regelmatig naar de markt en dan eet ik een bakje kibbeling. Dat doet me dan toch even denken aan thuis.”

 

Rechttoe rechtaan

“Ik houd wel van de Nederlandse directheid. Je weet tenminste altijd waar je aan toe bent. Ik vertrouw Nederlanders beter dan Brazilianen. Als een Nederlander ja zegt is dat ja. Als hij vijf komma vijf zegt is dat ook daadwerkelijk vijf komma vijf. Bij een Braziliaan zal ik me altijd afvragen wat hij nou echt bedoelt, het zou zowel vijf als zes kunnen zijn.”

 

Cindy Visser