Reportage

#ikbeneengroninger – Afl. 35 Japan

Takashi komt uit Hiroshima en is sinds 2012 in Nederland. Hij heeft ons gevraagd hem te ontmoeten bij de Academie voor Verpleegkunde van de Hanzehogeschool in de Korrewegwijk. Trots staat hij voor het gebouw: “Ik studeer hier voor verpleegkundige. Na drie jaar heb ik mijn propedeuse gehaald, de taal was een lastige barrière. Ik ben nu tweedejaars student.”

“Nederland past bij wie ik ben”

“In Japan was ik ongelukkig. Homoseksualiteit wordt er niet geaccepteerd. Ik ben twee keer ontslagen vanwege mijn geaardheid en ook altijd gepest. Ik zocht daarom een buitenlandse partner. Via een datingsite ontmoette ik mijn huidige man. In Nederland kan ik zijn wie ik ben, ik voel me hier dolgelukkig samen met mijn geliefde. In Japan was ik journalist, dat gaat hier niet vanwege de taal. Maar creatief schrijven kan ik gelukkig altijd blijven doen. Het is mijn droom om Nederlandse gedichten te schrijven. Als verpleegkundige wil ik specialiseren in geriatrie (zorg voor kwetsbare ouderen in het ziekenhuis, red.). Ouderenzorg past ook bij mij.

Een hand en een buiging

“In Japan begroeten we elkaar met een buiging, een hoofdknik. Voordat ik naar Nederland kwam woonde ik al een aantal jaren in Londen en Barcelona, dus de Westerse cultuur was me niet meer onbekend. Maar de buiging gaat er niet uit. Inmiddels geef ik bij begroeting ook een hand, maar het hoofdknikje blijft, het zit in mijn systeem. Ik moest wel wennen aan de Nederlandse directheid. Ik spreek veel in metaforen, hier moet ik die uitleggen. “Wat bedoel je nou precies?” vragen mensen dan. Je moet hier letterlijk zeggen wat je bedoelt.”

Japans Enka en Gronings klassiek

“Ik ben onder de indruk van de Groningse muziekcultuur. In Japan luisterde ik veel naar Enka-muziek, vergelijkbaar met het Nederlandse smartlappen. Het is heel populair voor karaoke, hoewel dat niet mijn ding is. Hier zing ik in een koor en ik luister veel jazz en klassiek. Muziek is hier zo makkelijk bereikbaar: Het Noord Nederlands Orkest, lokale koren, Swingin’ Groningen, het is allemaal fantastisch.”

Stadsberoepen

“Nederland kent naar mijn idee beroepen in bijzondere posities die niet democratisch gekozen worden. Stadsdichter bijvoorbeeld, of stadsbouwmeester. Hoe kom je op die positie? Het lijken me interessante werkzaamheden, maar je kunt er niet zomaar naar solliciteren of meer informatie over vinden. Ik ben wel fan van Lilian Zielstra, de huidige stadsdichter van Groningen. Ik begrijp haar werk heel goed, ze schrijft geweldig.”

Auteur: Cindy Visser
Foto: Job Verkruisen