Reportage

#ikbeneengroninger – Afl. 32 Soedan

De Soedanese Amal woont met haar man en vier kinderen in de Wijert. Voor het interview ontvangt zij ons thuis. We komen er niet weg zonder op zijn minst wat te drinken: Amal heeft al een aantal mooie glazen gevuld met sap, geserveerd op een Arabisch dienblad. We spreken voornamelijk over de buren en over eten, iets dat in Soedan toch echt wel anders blijkt te gaan dan in Nederland.

MFC de Wijert

Amal woont al bijna 22 jaar in Groningen. Ze vertrok samen met haar man uit Soedan, vlak nadat ze getrouwd waren: “De situatie in Soedan was ongunstig voor onze toekomst. Er waren jarenlang gewelddadige conflicten en opstanden onder burgers, met name tussen Noord- en Zuid-Soedan. Via mijn man zijn we in Nederland terecht gekomen en in Groningen ben ik heel gelukkig. In Soedan werkte ik als lerares, in Nederland kon ik dat beroep helaas niet voortzetten vanwege de nieuwe taal. Nu werk ik al jaren bij Multifunctioneel Centrum De Wijert/Helpman, waar ik kook en Arabische les geef aan kinderen. Zo kan ik nog steeds mensen helpen, dat vind ik heel fijn.”

Buren in Soedan

“In Soedan zijn de mensen veel meer met elkaar bezig dan hier het geval is. De cultuur is in alle opzichten anders. Over het algemeen zijn buren hier veel minder tot niet betrokken in het dagelijks leven. In Soedan ben je nooit alleen thuis. Buren lopen in en uit, helpen elkaar en doen alles samen: koken, boodschappen, het vieren van een huwelijk. Moet je je eens voorstellen dat jij je bruiloft gewoon thuis organiseert, dat de hele buurt over de vloer komt én ook nog eens hun familie meeneemt. Zo gaat dat in Soedan. Hier zouden ze je voor gek verklaren.”

Buren in de Wijert

Amal legt uit dat zij haar Soedanese roots niet heeft losgelaten. Ze kent iedereen in de buurt, ze maakt met iedereen een praatje en ze komen ook bij elkaar over de vloer. Voornamelijk om te eten, of om daarover te praten. “En dan heb ik het over buren van diverse culturen die hier allemaal in de wijk wonen: mensen uit Nederland, Nigeria, China, India, Libanon, Iran, Tunesië. Het leven kan ook in Nederland heel sociaal zijn, maar je moet wel met elkaar praten!”

Bureaucratie

“Ik vind alles aan Nederland mooi. Alles is goed geregeld. Maar juist dat maakt het ook wel lastig. Je kunt niet zomaar ergens hulp krijgen of iemand telefonisch bereiken. Je moet altijd wel ergens een formulier invullen, of lang telefoneren voordat je krijgt wat je nodig hebt. Ik spreek inmiddels wel Nederlands maar mensen begrijpen mij niet altijd. Gelukkig kan ik met vragen altijd terecht bij het MFC en regelen mijn kinderen veel. Zij zijn hier geboren en beheersen de taal perfect.”

Auteur: Cindy Visser
Foto: Job Verkruisen