Reportage

#ikbeneengroninger – Afl. 30 Spanje

Nil komt uit Barcelona. In 2014 verhuisde hij naar Groningen om te gaan studeren aan het conservatorium. Ik ontmoet Nil bij hem thuis in de Korrewegwijk, waar hij zijn geliefde cello laat zien. Ik vraag hem er samen mee op te foto te gaan, maar de cello blijft binnen. Het is te koud om het instrument mee naar buiten te nemen.

Docent conservatorium

“Mijn docent aan het conservatorium was doorslaggevend in mijn keuze om hier te gaan wonen. In de muziek is het heel belangrijk dat je een band hebt met je docent. Ik ben op drie plekken in Nederland geweest, maar uiteindelijk heb ik alleen in Groningen de toelating gedaan. Het was een onderbuikgevoel dat ik moest volgen. Ik ben heel blij dat het gelukt is. De muziekscene in Nederland is beter ontwikkeld dan in Spanje en dat ligt voornamelijk aan de financiële situatie. Spanjaarden zijn meer gepassioneerd, maar ze hebben niet het organisatietalent zoals Nederlanders dat hebben. Spanjaarden zijn competitiever, in Nederland gaat het vooral om het creëren van de juiste omstandigheden voor jou en je muziek.”

Uit de comfortzone

“Ik was 18 toen ik in Groningen kwam. In het begin vond ik het moeilijk, ik denk dat uit je comfortzone gaan altijd dat effect heeft. Het kostte mij ongeveer een half jaar om te wennen. Nu kan ik zeggen dat ik ben gegroeid, als persoon en als muzikant. Ik weet nu goed wie ik ben en wie ik wil zijn, zowel thuis in Spanje als hier in Groningen. Toen ik voor het eerst terugging naar Barcelona, vond ik dat iedereen was veranderd. Maar ik was veranderd. Het duurde wel een tijd voordat ik de balans had gevonden tussen wie ik was en wie ik was geworden. Uiteindelijk kan ik zeggen dat ik opener ben geworden. Dat is de invloed van de Nederlandse cultuur: jezelf durven laten zien en doen wat je gelukkig maakt.”

Koud en drie kussen

“Ze zeggen dat mensen in Noord-Europa kouder zijn. En dat is waar. Ik zeg niet dat het beter of slechter is dan wat ik gewend ben, het is anders. Je ziet het vooral in de manier waarop mensen elkaar begroeten. In Spanje begroeten we elkaar met twee kussen, of je elkaar nu al kent of nog niet. Ik heb hier wel wat ongemakkelijke situaties meegemaakt, waarbij ik iemand twee kussen wilde geven en diegene dat maar raar vond. Of dat ik twee kussen gaf en die persoon vervolgens met de wang in de lucht bleef hangen, wachtend op een derde kus. Zo verwarrend.”

Korrewegwijk

Ik ben hier heel blij. Ik ken al mijn buren in de flat en ook mensen die in de buurt wonen. Iedereen leeft hier samen: gezinnen, studenten, internationals… Ik heb nog nooit een nare of vervelende gebeurtenis meegemaakt. Het is hier rustig en stil, maar toch zit je zo in het bruisende centrum. Ik moet toegeven dat ik wel een beetje in een bubbel leef: mijn buren zijn Spanjaarden. We maken regelmatig eten samen en lunchen warm. Dat mis ik het meest. De boterhammencultuur van Nederland, daar kan ik niet aan wennen.”

Auteur: Cindy Visser
Fotograaf: Job Verkruisen