Reportage

#ikbeneengroninger Afl. 25 – Albanië

Om de Albanese Erald te kunnen interviewen bezoeken we hem tijdens kantooruren aan de nieuwe Ebbingestraat, waar hij werkt bij Paylogic. We hoeven alleen maar de straat over te steken om de prachtige Ebbingekerk als achtergronddecor te hebben voor dit interview. Het is droog en zonnig vandaag, dus nemen we plaats op het stenen muurtje om te kletsen.

Op de fiets naar het werk

“Ik woon nu in Corpus den Hoorn en ik ga elke dag op de fiets naar mijn werk. Daar geniet ik ontzettend van. Zes jaar geleden kwam ik vanuit Londen naar Groningen, waar ik ieder stukje transport moest plannen. Nu stap ik gewoon naar buiten en fiets zonder na te hoeven denken van A naar B. Ook in mijn vrije tijd fiets ik graag. Samen met mijn gezin gaan we naar plekken waar water en natuur is, Garnwerd bijvoorbeeld.”

Studeren in Londen

Erald verhuisde op zijn zestiende vanuit Albanië naar Londen om te gaan studeren. In de jaren negentig werden de diploma’s in Albanië niet erkend in Europa dus om zijn kansen op werk te vergroten ging hij in het buitenland studeren: “Ik moest snel volwassen worden. Ik kon gaan wonen bij kennissen van mijn ouders in Londen, maar ik sprak alleen basis Engels. Ik was negentien toen ik mijn vrouw leerde kennen in het hotel waar ik een bijbaan had. We zijn jong getrouwd en kregen twee kinderen. Zij zijn de reden geweest om naar Groningen te verhuizen: een rustiger, veiliger leven met een toegankelijker aanbod aan scholen.”

Inner circle van de Groninger

“Ik woon hier nu ruim zes jaar, maar het is pas sinds een jaar of twee dat ik me hier ook echt thuis voel. Ik ben al lang weg uit Albanië, dus Londen zie ik als mijn thuis. Wanneer je uit een woonplaats komt van de ‘thank you’s’ en de ‘please’s’, dan is de directheid van de Nederlander echt even wennen. Ook in Albanië schetsen ze graag een mooi plaatje van de werkelijkheid. Ik werd al jong blootgesteld aan de directheid, want mijn vrouw is Nederlandse, maar dat het een “normaal” iets is voor iedereen hier had ik niet verwacht. Het is erg moeilijk om het ijs te breken met Groningers als je van buitenaf komt, zeker wanneer je de taal en de cultuur nog niet begrijpt. Je moet veel moeite doen om je in hun kringen te kunnen begeven en het initiatief moet echt bij jou vandaan komen.”

Albanese cultuur

“De enorme gastvrijheid. Die mis ik hier. In Nederland word je niet zomaar uitgenodigd. Een gezin in Albanië zal er alles aan doen om jou het gevoel te geven dat je welkom bent en je thuis voelt. Geld heeft daar niets mee te maken, ze zullen alles wat ze hebben met je delen.”

Ik vraag Erald hoe zijn leven eruit gezien zou hebben als hij in Albanië was gebleven. Daar weet hij niet een echt antwoord op. Hij legt uit dat er culturele verschillen zijn die een rol gespeeld zouden hebben: “Ik zou luier geweest zijn, denk ik. Ik had langer bij mijn ouders blijven wonen, dat is heel gebruikelijk. Het is in Albanië zelfs gewenst dat de zoon van het gezin de rest van zijn leven bij zijn ouders blijft wonen. Ook als hij trouwt en zelf kinderen krijgt. “En” – voegt hij toe – “Ik zou elke dag ontzettend lekker eten. Ik mis onze mix van de Turkse, Griekse en Italiaanse keuken. Ik heb zelf nog nooit een Albanese maaltijd gekookt, maar mijn moeder kan het ontzettend goed. De volgende keer dat ze in Groningen is zijn jullie uitgenodigd!”

Cindy Visser