Reportage

#ikbeneengroninger – Afl. 20 Egypte

Nora komt uit Caïro, Egypte, en woont sinds tweeënhalf jaar in Groningen. Ze verhuisde mee met haar man, die hier naar toe kwam om zijn PhD te gaan doen. Ze wonen samen in de Tuinwijk.

“In Groningen is het leven beter dan in Egypte, in alle opzichten. Niet dat ik slecht wil praten over mijn thuisland, maar zeker de huidige situatie is slecht. Ik vind het fijn dat Groningen zo klein is, je hoeft niet eerst een metro in en dan weer over te stappen om ergens te komen. Je pakt gewoon die fiets en tien minuten later zit je overal”.

Wereldburger met Egyptisch bloed
De Nederlandse directheid kan Nora erg waarderen: “Zo ben ik zelf namelijk ook, alleen werd dat in Egypte helemaal niet op prijs gesteld.” Nora omschrijft zichzelf als een wereldburger met Egyptisch bloed en een Braziliaans hart. In Brazilië woonde zij een tijd toen haar man daar stage liep. Zelf is Nora graphic designer en groot liefhebber van kunst. Ze heeft zich net ingeschreven bij de Kamer van Koophandel in Groningen om met haar eigen bedrijfje van start te gaan: Artbeat Designs.

Nora heeft al enkele projecten lopen, die ze onder andere aan haar buren te danken heeft. “Ik vind het heel fijn wonen in deze wijk. Ik voel me geaccepteerd en de mensen helpen elkaar.” Ook is Nora eigenaar van twee gehandicapte honden, waarmee zij op straat veel aandacht trekt. “Hierdoor ben ik met veel mensen in contact gekomen en zo heb ik ook mijn buren leren kennen. Zij passen nu bijvoorbeeld wel eens op.”

Vrienden dankzij de bakfiets
Spontane ontmoetingen op straat kunnen bijzondere vriendschappen worden. Nora vertelt over de keer dat zij bij MamaMini een hondensofa kocht: “Ik wilde het ding vervoeren in mijn gehuurde bakfiets, maar die was veel te groot voor mij. Uiteindelijk ben ik gaan lopen, de sofa dragend en mijn fiets aan mijn andere hand. Dat ging natuurlijk niet eenvoudig. Toen werd ik aangesproken door een vrouw die vroeg of ze mij kon helpen. Ze is met mij naar huis gewandeld en we raakten aan de praat. Annika is inmiddels mijn dierbaarste vriendin. Vanwege haar leeftijd zie ik haar ook wel als mijn Nederlandse moeder. Zij geeft me het gevoel thuis te zijn.”

Auteur: Cindy Visser