Reportage

#ikbeneengroninger Afl. 1 – China

Groningen is een zeer diverse stad. Een stad waarin heel veel verschillende mensen hun geluk vinden. Maar wie zijn al die mensen? Waar komen ze vandaan? Dat is Groningen brengt in samenwerking met City Central en Spraakmakend alle 190 nationaliteiten in beeld. Eén voor één. Op die manier zie je hoe die verschillende mensen zich hier thuisvoelen, net als jij.

In aflevering 1 staat China centraal en vertelt Dian haar #ikbeneengroninger-verhaal

“Ik vind dit park leuker dan het Stadspark. Het is iets ​stylisher. Met name in de zomer, vanwege de verschillende soorten bomen en kleuren, de ganzen en eenden. Die zie je in China alleen in de dierentuin! Ik ben wel blij dat mijn moeder niet tijdens de zomer op visite kwam, want dan liggen de mensen hier altijd half naakt. Dat was een beetje te veel voor haar geweest, denk ik.”

Dyan lacht. We hebben een bankje gevonden in het Noorderplantsoen. Het is grauw en regenachtig, maar dat lijkt haar humeur niet te bederven. Naast ons ligt haar cello. Na 22 jaar viool gespeeld te hebben, besloot ze iets anders te proberen: “Je krijgt er een soort van nieuwe vriend bij,” zegt ze. “Ik ben niet echt een sociaal type. Ik ga niet uit, drink niet. Als je in Nederland woont maar niet drinkt, dan mis je wel veel.”

Bijna drie jaar geleden kwam Dyan naar Groningen voor haar inmiddels afgeronde masterstudie Euroculture.​ ​Ze komt uit Baoding, een stad dicht bij Beijing. “Ongeveer dezelfde afstand als tussen Groningen en Zwolle,” legt ze uit. Dyan had zelf nog nooit van Groningen gehoord, maar haar oom wel: “Hij kijkt vaak naar voetbal,” lacht ze.

Voor een Chinees is Nederland heel erg klein. Het was daarom ook nooit in haar opgekomen om hier te komen studeren, vertelt ze. Maar toen ze op het treinstation van Groningen aankwam, was ze meteen verkocht: “Ik vond het zo mooi en gezellig! Ik had nog nooit zo’n stad gezien. En de mentaliteit is gewoon heel anders. Ik heb altijd zo hard gewerkt om op te vallen in een groot land als China. Maar toen ik hier aankwam, was iedereen zo relaxed.”

Ze kijkt opgelucht.

“Langzamerhand realiseerde ik me dat heel veel Groningers in Groningen blijven en niet zeggen: ‘ik moet naar de Randstad – Groningen is niet belangrijk genoeg!’ Dat zie je wel heel veel in Baoding. Daar hebben mensen een ​competitive mindset; ze willen altijd naar de betere plek. In Groningen, integendeel, zeggen mensen dat ze geboren zijn in een bepaalde straat en daar voor de rest van hun leven blijven wonen.”

“Het is heel erg bijzonder dat mensen zo’n connectie hebben met een stad,” zegt ze verwonderd.

Dyan is opgegroeid in een erg conservatieve omgeving, maar dat ligt haar niet echt. Ze legt uit dat ze zich meer thuis voelt in de “Groningse cultuur”.

“Ik ben 26 jaar en woon samen met mijn vriend, maar we zijn niet getrouwd en ik ben ook niet van plan om kinderen te krijgen. In China zouden mensen de komende tien jaar aan mij vragen: ‘hoe oud ben je? Wanneer krijg je een kind?’ Er bestaat een soort ​blueprint van hoe je leven ​zou moeten​ zijn – er zijn meer verwachtingen. Iets wat we van Groningen zouden kunnen leren is meer relaxed zijn – vrij zijn om te kiezen wat je wilt doen.”

Kan Groningen ook iets van Baoding leren? Vraag ik.

“ETEN”, zegt ze zonder twijfel. “Maar goed, ik denk dat elk persoon die je gaat interviewen het eten uit zijn eigen land mist. Want Nederlands eten… een beetje te veel aardappel,” zegt ze lachend. “En frituurpan.”

auteur: Naomi Kanapathypillai

N.B.: Wij werden op de hoogte gesteld van het verkeerd spellen van Dian haar naam in het filmpje. Helaas was het niet meer mogelijk dit aan te passen.