Verhaal

Iets drinken: maar ook een film kijken ….

Ik ben in augustus naar Zutphen geweest en heb daar met een medebestuurder (ik zit in het landelijk bestuur van Iets Drinken dat contactborrels voor mensen met autisme organiseert) de kroeg bezocht waar de plaatselijke Iets Drinken avond wordt georganiseerd. De bedoeling was dat wij (mijn collega Petra en ik) keken hoe de vrijwilligers in Zutphen de borrel runnen.
Het groepje vrijwilligers had besloten die avond een speelfilm te tonen waarin autisme een belangrijk thema is (Temple Grandin uit 2010, met Claire Danes).

De vrijwilligers hadden een deel van de kroeg ingericht als een soort bioscoopzaal. Dit dwong de bezoekers van de borrel die de film niet wilde zien om ergens anders, tussen de ‘gewone’ bezoekers te gaan zitten of om die avond helemaal weg te blijven. Het resultaat was dat die avond slechts de helft van het reguliere aantal bezoekers trok. We hebben de vrijwilligers uit moeten leggen dat ideeën prima zijn, maar dat het concept van Iets Drinken :“iets drinken tijdens een kroegbezoek voor een door autisten” niet tot zijn recht komt, als een groot deel van de autisten niet naar een film wil kijken. Het vrijwilligersteam van Zutphen had op deze manier een drempel opgeworpen voor een aanzienlijk deel van hun bestaande bezoekers, om nog maar te zwijgen van nieuwe bezoekers die ook niet gekomen waren om een film te kijken.

Toen Petra en ik dit probleem aankaarten bij de vrijwilligers waren zij aanvankelijk van mening dat er geen probleem was. Zij wilden met het organiseren van deze filmavond hun bezoekers iets nieuws bieden. In theorie een goed idee, maar de praktijk is weerbarstiger. Uiteindelijk zijn wij en de vrijwilligers het er over eens geworden dat een dergelijke filmavond best georganiseerd kan worden, maar dat dit voor een kleiner publiek zal moeten en wellicht bij iemand thuis, zodat de kroegbezoekers van Iets Drinken ook echt iets kunnen drinken.

De Creatieve Geest die de filmavond bedacht had, kwam diezelfde avond naar mij toe en vroeg of een kookclubje voor het Iets Drinken publiek een leuk idee is. Zijn argumentatie was dat veel autisten moeite hebben met koken en gezond eten. Hij wilde dit doen onder begeleiding van een professionele kok en een hulpverlener. Deze twee mensen moeten dan natuurlijk betaald worden.
Net als de filmavond een leuk idee in theorie. Echter de entreeprijs die hij wilde vragen (om de kok en de hulpverlener te kunnen bekostigen) werkt volgens mij drempelverhogend en dat is niet wat wij willen voor onze bezoekers. Ik heb hem toen gevraagd om te proberen of hij zijn idee buiten Iets Drinken van de grond kan krijgen en als dit lukt dan kunnen we als bestuur met hem praten over de praktische uitvoering van zijn idee voor onze doelgroep.

Wie weet kunnen we binnenkort samen koken, waarna we met zijn allen iets drinken tijdens het kijken naar een film.