Verhaal

Hoe toegankelijk is onze samenleving?

Op 3 oktober ging de Week van de Toegankelijkheid van start. In deze week staan we bewuster stil bij de toegankelijkheid van onze samenleving. Toegankelijkheid is een breed begrip: zijn gebouwen toegankelijk voor mensen in een rolstoel?  Hoe is het gesteld met de digitale toegankelijkheid, zijn websites begrijpelijk voor iedereen? Maar het gaat er hier ook om dat je je overal welkom voelt en daar gaat sociale toegankelijkheid over. Doordat ik in een rolstoel zit kom ik eigenlijk wel elke dag in aanraking met de (on)toegankelijkheid van onze samenleving.

Sorry, dit gebouw heeft geen lift

Het is voor mij een vaste gewoonte geworden. Wanneer ik naar een voor mij onbekende locatie ga zoek ik eerst uit of het rolstoeltoegankelijk is. Ik pak Street View erbij en ga op zoek naar een mogelijke trap. een helling of een hoge stoep. Ook spit ik de website door, op zoek naar informatie over de toegankelijkheid. Ik onderzoek bijvoorbeeld of er een ergens op de website een lift wordt vermeldt. Ook kijk ik naar de foto’s op de website om een inschatting te maken over hoe gemakkelijk ik het gebouw binnen kan komen. In het geval ik hierover weinig of  geen informatie kan vinden en ik er zeker van moet zijn dat ik het gebouw in kom bel of mail ik voor meer informatie. Ik wil graag voorbereid zijn voor ik ergens heenga, zodat ik niet voor vervelende verrassingen kom te staan. Dit kost me best veel tijd. Dit besef ik vooral wanneer ik zie dat mijn vrienden deze voorbereidingen niet hoeven te treffen. Zij kunnen in principe elk gebouw zo binnen lopen en zonder gedoe om een geschikt toilet vinden. Dit laatste is voor mij niet het geval, want toegankelijke toiletten zijn helaas schaars.

Even de bus nemen is spannend

Fysieke toegankelijkheid gaat niet alleen over met een rolstoel een gebouw in kunnen. Je wilt ook zelfstandig met het openbaar vervoer kunnen reizen. Voordat ik de bus pak ben ik vaak wat gespannen, want ik weet nooit helemaal zeker of de buschauffeur mij gaat helpen. Zodra de bus aankomt probeer ik al oogcontact te maken met de buschauffeur of chauffeuse, zodat hij of zij weet dat ik hulp nodig heb. Het gat tussen de stoep en de ingang van de bus is namelijk te groot om er zelfstandig met een rolstoel in te kunnen komen. Snel rol ik naar de voorkant van de bus toe om te vragen of hij/zij mij de bus in kan helpen. Voordat de bus aankomt heb ik al om mij heen gekeken om te kijken welke reizigers die bij de bushalte staan ik eventueel om hulp kan vragen. Ook hoop ik dat het niet te lang duurt om mij in de bus te krijgen, want dan voel ik mij bezwaard tegenover de andere reizigers. Vaak gaat het gelukkig allemaal goed, maar de spanning blijft toch. Ik haal altijd opgelucht adem wanneer ik in de bus zit.

Een drankje bestellen is een hele uitdaging 

Ook op het gebied van sociale toegankelijkheid is er nog wel wat te winnen. Kleine dingen kunnen er soms al voor zorgen dat ik mij ergens niet helemaal welkom voel. Zo zijn er soms clubs of kroegen waarbij de bar en de krukken erg hoog zijn. Wanneer je laag zit is het bestellen van een drankje dan een hele uitdaging. Ook is contact maken een stuk moeilijker wanneer je niet op dezelfde ooghoogte zit als  de rest. Daarbij merk ik dat er veel vooroordelen zijn over mensen die in een rolstoel zitten. Bij gesprekken met een onbekende wordt soms al snel duidelijk dat deze persoon ervan uitgaat dat ik geen opleiding of studie heb gevolgd vanwege mijn beperking. Ook gaan mensen er automatisch van uit dat ik bij mijn ouders woon. Wanneer ik dan vertel dat ik aan de universiteit  met een master bezig ben  en ondertussen al vijf jaar op mezelf woon zie ik de verbazing in hun ogen.

De oplossing is vaak gemakkelijk te bedenken

Kortom, er is nog veel te winnen binnen onze samenleving, want er zijn vaak makkelijke oplossingen te bedenken. Het beschikbaar hebben van een verplaatsbare rijplank kan bijvoorbeeld al een manier zijn om het probleem van hoge stoepen op te lossen. Ook kan het al helpen om een handvat aan de muur van een toilet te installeren, zodat mensen met een mindere mobiliteit zich hieraan vast kunnen houden.  Het duidelijk aangeven waar toegankelijke toiletten zijn bespaart een zoektocht. Een lagere bar en het afschaffen van barkrukken in een bar of kroeg  zou voor mensen in een rolstoel een warm welkom creëren. Tenslotte ben ik van mening dat we vaker mensen met een beperking op de televisie zouden moeten zien. Want dat kan ervoor zorgen dat vooroordelen verdwijnen.