Reportage

Groningen viert de liefde!

Gunnen

Ooit zaten ze een half jaar samen in de klas, tijdens een gedeelde minor van hun opleidingen. Toch hebben ze in die tijd geen woord met elkaar gewisseld. Een tijd later kruisten hun wegen elkaar gelukkig weer, op de fiets, deze keer. Sybrand zwaaide. Evelien zwaaide terug. Sybrand stuurde een vriendschapsverzoek via Facebook. Evelien stuurde een eerste chatbericht. Stap voor stap kwamen ze dichterbij elkaar.

“Achteraf hoorde ik dat hij snel zijn profielfoto had veranderd, zodat ik hem zeker zou herkennen”, lacht Evelien. “We raakten aan de chat, en dat werden al gauw zúlke lappen tekst, dat we besloten dat we elkaar net zo goed in het echt konden ontmoeten.” De eerst date zou een kopje koffie in het Noorderplantsoen worden, maar uiteindelijk hebben ze er nog een middagje Stad aan vastgeplakt. Ze hadden elkaar ook  in het echt veel te vertellen. Een paar dagen later gingen ze uit eten. “Het was een driegangenmenu, maar na het voorgerecht hadden we er al genoeg van. We waren helemaal vol van elkaar.” Straalverliefd, heeft Sybrand sindsdien hooguit nog drie keer in zijn eigen huis geslapen.

 

Evelien en Sybrand blijven hun liefde voeden door lieve, kleine dingetjes voor elkaar te doen in woord en gebaar. Een briefje voor elkaar achterlaten. Zoveel mogelijk hand in hand lopen. “En dat moet je echt blijven doen, het niet laten verslonzen”, benadrukt Sybrand. Hij maakt bijna elke avond de tandenborstel voor Evelien klaar. “En voordat het licht uitgaat, wil ik toch altijd even in je ogen kijken”, zegt Evelien. De 18e van elke maand, ‘hun datum’, wordt trouw gevierd. Een ritueel om te koesteren. “Dan gaan we altijd even ergens eten, en dan doet Sybrand een zegje”, vertelt Evelien. “Het is een speciale gelegenheid voor ons om te vertellen dat we blij met elkaar zijn, om stil te staan bij wat we hebben meegemaakt, en wat we samen allemaal nog willen doen en bereiken.

Zoveel verliefdheid valt vast ook anderen op. Evelien knikt. “We krijgen wel eens blikken, ja. Vooral van die lieve, gunnende blikken, vaak van wat oudere dames.” Sybrand zegt: “Ik let er eigenlijk totaal niet op. Ik ben niet bezig met of er op ons gereageerd wordt, en zo ja, hoe.  Maar ik kan me goed voorstellen dat dat niet voor alle koppels in Groningen geldt.” Mede daarom doet het stel mee aan Groningen Viert De Liefde: “Mijn broertje vroeg aan het begin van mijn relatie: ‘Is hij goed voor je? We willen wel dat hij het beste uit je haalt.’ Dát is belangrijk. Ik vind het onderscheid in bejegening en mate van acceptatie vervelend. Ik zou willen dat niemand zich bezwaard zou hoeven voelen om te zijn wie hij is, en te houden van wie hij houdt. Als je elkaar de liefde al niet gunt, als je het elkaar niet gunt om gelukkig te zijn… Waar zijn we dan mee bezig.”

 

Over de schrijver – Iris Engelsman

over de fotograaf –  Inge Nicolaij