Verhaal

Ervaring van een levend boek

 PSYCHOTISCH zonder MEDICATIE

Hoe leeft het met psychosegevoeligheid in deze ingewikkelde samenleving?
Best lastig soms.
Mijn brein verwerkt informatie anders dan gemiddeld.
Prikkels, signalen, indrukken en emoties komen ongefilterd mijn hoofd binnen en zijn vervolgens ook nog eens moeilijk te ordenen. En wat geordend is, blijft niet zitten.
Bij voldoende stress en ‘pech onderweg’ ontstaat daardoor makkelijk kortsluiting.
Dan ben je de weg in jezelf kwijt en raak je verstrikt in een wereld of nachtmerrie waar je geen enkele controle meer over hebt.
Ja, dat is heftig. Maar gek, gestoord, ziek, ontoerekeningsvatbaar en gevaarlijk?
Zo’n ‘open hoofd’ is ook een bron van creativiteit, vindingrijkheid en grappige dwarsverbanden.
Mijn grenzeloze, spetterende brein is ‘mij’, mijn eigen identiteit, de bron van mijn bestaan.
Dat laat ik niet zomaar afpakken door middel van ‘medische schokdempers’.
Je kunt er ook anders mee leren omgaan zonder al te ver uit de bocht te vliegen.
Wat is er mis met een beetje dynamiek? Niks!
Een boek over jaren praktijkervaring met vallen en steeds weer opstaan.

 

(foto: Marlieke in gesprek)

Risico hoort bij het leven, mijn leven.
Psychotisch in het Groninger Forum, hoe gaat dat vallen?
Hebben mensen zin om zo’n boek te lezen op een vrije zaterdagmiddag?

 

Antwoord: ja!
Mijn lezers hebben helemaal niks met psychose-ervaring in eigen leven of leefomgeving. Zelfs geen ‘rare’ buren. Ze zijn gewoon nieuwsgierig.
Eén heeft de Living Library op internet gevonden, de anderen lopen er toevallig tegenop.
‘Het regent. We zijn van plan te gaan BMXen, maar nu zijn we hier beland’.
De gesprekken gaan alle kanten op. Dat is het leuke van een levend boek zijn: de lezers schrijven je boek. Hun vragen en ervaringen zijn leidend.
Een lezer heeft depressieve perioden en haar partner heeft het daar best moeilijk mee (ze zijn samen). Depressie of psychose, het blijkt een relatief verschil.
Een ander kampt met heftige fysieke ellende. We praten over volhouden en veerkracht.
De overige lezers zijn vooral geïnteresseerd in de psychose-beleving zelf. Hoe komt het? Voel je het aankomen? Wat is het? Hoe ga je ermee om? Heb je ook een spectaculair verhaal? We lezen wel eens…  En ook: ‘Ja maar je moet dan toch medicatie gebruiken?’ en ‘Hoe doe je dat dan?’
Vooral die laatste vraag geeft een mooie verbinding. Het antwoord gaat weer over gewone leefstijl-dingetjes waar iedereen iets mee moet. Met een psychose-hoofd alleen met meer druk op de ketel van een dreigende ontsporing. Maar in wezen niks bijzonders.
Elke vraag is een goede vraag.
Voor mij als boek de uitdaging om een aansluitend antwoord te vinden. Zo ontmantel je samen de afstand en misverstanden.

 

De succesformule van de Living Library is het gemêleerde gezelschap mensen: de andere boeken, vrijwilligers en de lezers.
Zou ik mee doen aan een levende boekenkast exclusief over psychosen of psychische toestanden? No way!
De samenleving wordt niet inclusiever als je een categorie ‘anders zijn’ apart zet.
Transgender-vrouw, oorlogsveteraan, fysieke handicap, Iraanse vluchteling…  het gaat allemaal over verschillend mogen zijn. Om samen Groningen mooier te kleuren.

(De beeldrapportage is van Jasmijn Haze)