Verhaal

Er gaat niets boven Groningen

Ik geef het toe: het is enorm cliché. Maar goede clichés zijn er niet voor niks! En er gaat toch ook niets boven Groningen?

Door mijn jeugd en mijn werk ben ik best goed bekend in Stad en Ommeland. Opgegroeid in Oost-Groningen, maar inmiddels ook alweer 10 jaar woonachtig ‘in
Stad’. Ik werk voor het Discriminatie Meldpunt Groningen (DMG) en doordat onze organisatie een hele laagdrempelige en persoonlijke benadering heeft, kom ik
regelmatig in alle denkbare hoeken van onze stad en provincie. En helaas is de aanleiding daarvoor over het algemeen niet per sé positief te noemen. Burenruzies,
scheldpartijen, intimidatie en afwijzing komen ook in onze mooie stad gewoon voor.

Ik ben er heilig van overtuigd dat diversiteit uiteindelijk zorgt voor een betere samenleving! Daarvoor is echter wel één ding nodig: tolerantie en acceptatie van de
ander. Mensen zijn nu eenmaal verschillend. Verschillend in sekse, culturele achtergrond, geloof, seksualiteit en mobiliteit. We zijn nu eenmaal niet allemaal
hetzelfde en niemand wil een eenheidsworst zijn (ik niet althans!). Daarom is het belangrijk dat iedereen zichzelf kan zijn. Dat leidt automatisch tot een diverse
populatie Stadjers. In mijn ogen is het tekort aan tolerantie en acceptatie helaas vaak dé aanleiding van die burenruzies, scheldpartijen et cetera. Daar waar discriminatie
plaatsvindt, of dat nou in de buurt, op school, of op het werk is, bespeur ik vaak dat mensen elkaar eigenlijk helemaal niet kennen. Of elkaar niet begrijpen. Dit gaat dan
vaak gepaard met stereotype denkbeelden en vooroordelen en die zijn extreem hardnekkig en moeilijk weg te nemen.

Toch probeer ik mensen zoveel mogelijk inzicht te geven in hun eigen vooroordelen. Jaarlijks geven wij vanuit het Discriminatie Meldpunt veel gastlessen en workshops binnen het onderwijs, van het basisonderwijs tot aan MBO en HBO. In onze lessen proberen we altijd ‘de ander’, die anders is dan jij, centraal te zetten en te belichten. In verschillende
voorlichtingsvormen komen we dan ook niet alleen: we zijn dan vergezeld door een vluchteling, transgender of een ex-dakloze. De kern van de les is dan dat leerlingen
in contact komen met die ander en het gesprek aangaan. We gebruiken hiervoor actieve en prikkelende werkvormen, zodat iedereen zich zo vrij mogelijk voelt mee te
doen. En serieus: deze lessen zorgen ervoor dat ik met heel veel positieve energie weer zo’n school uitstap! Dan denk ik: “Zie je wel? Zo kan het ook!”. Als mensen
maar met elkaar in contact komen, wordt het vanzelf beter.

En ja, ook in Groningen hebben we vervelende, langlopende burenruzies en worden mensen op straat uitgescholden, maar ik probeer me altijd zoveel mogelijk te richten
op al die andere Groningers die dit niet doen. Groningers die wel in goed contact samenwonen met hun buren, die wel open staan voor andere mensen en die wel op
basis van wederzijdse acceptatie wonen in de Stad. Want uiteindelijk is dit de meerderheid. Kijk alleen maar eens rond op deze website en zie hoeveel enorm
positieve initiatieven er zijn! Dat zorgt ervoor dat er niets gaat boven Groningen!