Algemeen nieuws

De Wijk De Wereld brengt verhalen uit Groningse wijken naar theater

Theater is voor iedereen, maar niet iedereen voelt zich thuis in een schouwburg vol acteurs die geëngageerd spel brengen met cryptische boodschappen, waar een hoop voorkennis voor nodig is. En dat, terwijl die boodschappen vaak gaan over alledaagse maatschappelijke thema’s. Aan die thema’s zijn allerlei verhalen verbonden en laat die verhalen nou juist zo goed te vinden zijn bij de mensen die niet zo vaak naar het theater gaan.

Verborgen verhalen

De echte levensverhalen, de dingen die een theatermaker niet verzint, maar die het thema vaak wel het beste verwoorden, die vind je in de wijk. Gewoon, bij de mensen thuis. Achter de gordijnen die, weliswaar vaak dichtgeschoven, veel moois onthullen. Meer dan de vorstelijke rode gordijnen van het theater. Want als het doek valt, gaat het echte leven gewoon door.

Bloed, zweet en tranen

Zo denkt Karin Noeken (zie foto hieronder), zelf jarenlang op het hoogste podium actief als cabaretière van Vrouw Holland, ook over theatermaken. Regelmatig maakt ze voorstellingen met amateurs. Voor De Wijk De Wereld neemt ze de rol van regisseur op zich. Dit doet ze in samenwerking met Jantien Kurpershoek (dramaturgie) en Mirjam van der Heide (marketing). Dat kost energie, tijd, bloed, zweet en tranen, maar geeft haar zo veel terug. ‘Deze mensen leren dat hun verhaal ertoe doet en dat het de moeite waard is te vertellen. En dat hoeven ze niet eens per se zelf te doen.’

Wijkbewoners in de hoofdrol

De Wijk De Wereld is een project dat wijkbewoners van Selwerd en Paddepoel kennis laat maken met alle facetten van een theaterproductie. Van begin tot eind werken ze én denken ze mee over de inhoud van de presentatie in juni. Dat wordt veel meer dan een toneelstuk. Een week lang nemen ze de Stadsschouwburg over en zo wordt dat omgedoopt tot een alternatief buurtcentrum.

Nieuwe bezoekers

Het idee voor een dergelijk project lag al drie jaar op de plank en kwam van Stadsschouwburg-directrice Nynke Stellingsma. Guy Weizman (van dansensemble Club Guy & Roni) – nu leider van het Noord Nederlands Toneel – ervaarde hetzelfde probleem. Samen dachten ze: ‘Wat nou als we de wijk ingaan en verhalen ophalen en die meenemen naar de Schouwburg? Komen die mensen dan wel, om naar hun eigen verhalen te luisteren en te kijken?’ Ze hopen het. Met bussen tegelijk.

Dans, acteren en nog veel meer

Het antwoord op die vraag zal in juni blijken. Aan de voorbereiding ligt het niet; al vanaf september zijn Karin en consorten twee dagen per week in de wijk te vinden. Die consorten bestaan uit actrice Rosa da Silva, kunstenaarsplatform ZUHAUSE en choreograaf Mohamed Yusuf Boss. Er worden bijeenkomsten georganiseerd en groepjes gevormd die zullen meewerken aan de productie. De ene groep gaat door middel van dans een verhaal vertellen, de andere door een aantal korte scènes. Allen gebaseerd op de verhalen van de bewoners.

Elke wijk een wijktheater

En na die week in de Schouwburg keert iedereen huiswaarts en wordt alles weer zoals het was? Waarschijnlijk wel, ware het niet dat de ambitie van Karin is om jaarlijks een wijkfestival te organiseren, zodat er elk jaar in juni een Groningse wijk centraal staat. Dit hoeft niet in de Schouwburg te zijn, een simpel wijktheater kan ook uitkomst bieden. Een maand lang feest in de wijk, wie wil dat niet?

Bijzonder werk

Karien hoefde niet lang na te denken toen ze door Guy Weizman gevraagd werd het project te leiden. Theatermaken met ‘gewone’ mensen is het mooiste dat er is. Zelf woont ze in het centrum van Groningen en, zo vertelt ze, ‘daar kom ik geen Raghad tegen, die zich het meest thuis voelt met haar kinderen in Selwerd. Of een Irie, die de hele wereld overvliegt, maar het liefst bij zijn vrouw en kind is in hun drie-hoog-flatje.’

Meer met elkaar praten

Nog zo’n voorbeeld is Charda, legt Karin uit. ‘Een meisje dat door de straten loopt en met iedereen die ze tegenkomt een praatje aanknoopt, omdat ze vindt dat we meer met elkaar moeten praten. Als je Selwerd niet kent, fiets je er niet graag ‘s nachts doorheen. Het lijkt op het eerste gezicht misschien een achtergestelde wijk, maar er wonen geen asociale mensen. Er wonen hardwerkende moeders die voor vier kinderen zorg dragen en mensen die zich al inzetten voor de wijk en van alles organiseren. Ik merk dat ik zelf ook wel bevooroordeeld was, het beeld wordt bevestigd omdat je zélf niet verder kijkt. En ja, eikels heb je ertussen, maar die heb je overal!’

Vooroordelen

Een van de vooroordelen die bestaat, is de misvatting dat Marokkaanse vrouwen altijd boos zijn, doordat ze zo hard praten. Dat dit hun manier van praten is en ze eigenlijk heel zorgzaam zijn, merk je pas als je in gesprek gaat. Behalve dat deze mensen het theater leren kennen, kunnen stadsbewoners elkaar dus ook leren kennen, en dat is misschien nog wel veel belangrijker.

Theater werkt relativerend

Karin merkt ook dat haar werk als theatermaker minder belangrijk lijkt in het licht van de ellende waar sommige bewoners mee te maken hebben. Het is ineens heel goed te begrijpen dat sommige mensen niet op theater zitten te wachten, als ze een huis vol schimmel hebben of zich elke week zorgen maken over of hun kinderen wel te eten hebben. Dit werkt heel ontnuchterend, vertelt Karin, omdat ‘je toch al snel denkt dat jouw werk heel belangrijk is’. Dat maakt een dergelijk project zo leuk om te doen.

De première

Sjoelende vrouwen, tuinierende buren, kokende bewoners, spoken word, alles lijkt de revue te gaan passeren tijdens de theatrale ‘safari’ die de bezoekers aan de Schouwburg in juni gaan maken. De bedoeling is te eindigen in de zaal, waar een groot koor het door Frank den Hollander geschreven De Wijk De Wereld-lied ten gehore zal brengen. Het thema is overduidelijk ‘Thuis in de Schouwburg’. Toch best bijzonder, dat zo’n 80 nationaliteiten zich thuis kunnen voelen in één wijk. In één stad.

Wil je in juni naar de Schouwburg? Kaarten zijn hier te koop. Meer weten over de voortgang van het theaterproject? Volg dan De Wijk De Wereld op Facebook!