Verhaal

De buurvrouw

We wonen al 15 jaar naast elkaar. En we weten, dat als er wat is, we altijd bij elkaar terecht kunnen. We laten wel eens haar hondje uit als ze een dagje weg is. De plantjes wateren als ze
op vakantie is? geen probleem! Fijn om te kunnen doen. Het dof horen dichtklappen van haar keukenkastjes door de muur geeft mij een gerust gevoel.
Evenals het open en dichtgaan van haar voordeur.

Met de kerstdagen hebben we een eigen traditie in het leven geroepen. Samen met mijn dochter helpen we de buurvrouw de kerstballen uitpakken en tuigen we met z’n drieën de boom
op. En rondom Driekoningen pakken we alles weer in. Altijd heel gemoedelijk en ontspannen. De kleine speelt met de vogeltjes en bij elke bal, elk poppetje of elke ijspegel is wel een verhaal.
Laatst vroeg onze buurvrouw of we weer eens kwamen eten. Gezellig! Allerlei lekkers stond al klaar en een wijntje ingeschonken. Na heel wat lekkernijen gaan m’n man en meisje nog een
rondje met ‘t hondje. Ook al is onze buurvrouw 73, we praten honderduit. Over filosofen, over de maatschappij, onze huizen, mensen die we tegenkomen, vriendschappen, kinderen enzovoort.

We lopen de deur helemaal niet bij elkaar plat, praten eigenlijk meer op straat met elkaar. Wat een geluk, zo’n buurvrouw. Ik weet nog dat ik echt verdrietig was toen ze plannen had te gaan verhuizen. Zonder haar is het hier niet hetzelfde. Gelukkig bleef ze. Beter een goede buur dan een verre vriend!