Verhaal

Beeldbellen in je pyjama

Ik begeleid op dit moment cliënten met aangeboren hersenletsel die revalideren in Beatrixoord in Haren. Eén van deze cliënten is Jorrit. Jorrit (niet zijn echte naam) is 21 en heeft een hersenbloeding gehad. Als gevolg hiervan is  onder andere zijn fijne motoriek aangetast en heeft hij een korte  spanningsboog. Hij kan met veel moeite een gesprek voeren als we tegenover elkaar zitten. Bovendien heeft Jorrit een vorm van autisme (ASS). Het blijkt dat zijn spanningsboog groter is  wanneer  we samen een stuk gaan lopen. Dat kan nu niet meer door de Coronacrisis.

Op een bankje bellen

De oplossing die we hebben bedacht is dat Jorrit buiten op een bankje gaat zitten, omdat hij zegt dat alle extra prikkels hem uit zijn hoofd halen en zo helpen met focussen op een beeldbelgesprek met mij. Eén van de gesprekken die we gevoerd hebben ging over een conflict dat hij met zijn fysiotherapeut had. Hij had hem die dag -online- om half twaalf gezien. Wij spraken om drie uur. Hij vertelde dat de therapeut het niet gepast vond dat hij het gesprek in zijn pyjama had gevoerd. De fysiotherapeut had  gezegd dat het respectloos was naar hem toe want hij had zich wel voorbereid. Jorrit snapte dit niet. Hij wilde na dat gesprek toch weer gaan slapen zei hij.

‘s Nachts gamen

Ik kwam er tijdens mijn gesprek met Jorrit achter dat hij zich helemaal niet gerealiseerd had dat beeldbellen in je pyjama negatief opgevat kan worden. Hij vertelde dat hij zo lusteloos is dat hij alleen nog plezier heeft in nachtelijk gamen. Daarom slaapt hij overdag veel. Verder denkt hij dat gamen helpt met het verbeteren van zijn spanningsboog en dat zou de fysiotherapeut toch ook goed moeten vinden? Vond Jorrit.

Fatsoensnormen

Ik heb hem uitgelegd dat als hij zijn best doet in zijn revalidatieproces, de revalidatie sneller ten einde zal zijn. Mijn advies was: Je bent het niet eens met de fatsoensnormen van je therapeut, maar het is in je eigenbelang om je samenwerking met hem en dus ook je revalidatietraject zo snel mogelijk ten einde te brengen. Dus is het alleen maar praktisch om meegaander te zijn naar je therapeut toe. Dit vond hij logisch klinken. Twee dagen later belde Jorrit, hij zei dat hij  mijn advies had opgevolgd en het verschil van mening met zijn fysiotherapeut had bijgelegd.