Verhaal

Accepteer geen armoede

Vrijdagmiddag. Nog even snel langs de Appie voor de nodige groentes. M’n fiets zet ik snel in het rek. Als ik mijn fietsslot door de spaken van mijn achterwiel steek, hoor ik een krantenverkoper tegen een vrouw van middelbare leeftijd zeggen: “Deze aanbieding kost nog geen tientje!” De vrouw zegt beleefd dat zij geen interesse heeft.

Ik kijk omhoog en zie een rood doorlopen gezicht van de straatverkoper. Hij geeft niet op: “Maar de waarde van de krant ligt eigenlijk hoger, hoor”.

“Ja, ja,” sust de mevrouw de verkoper, “maar aan het einde van de maand heb ik liever wat te eten in plaats van een krant”.

“Nee, maar het is echt heel goedkoop. Het is maar 10 euro!” probeert de man de vrouw te overreden. Hij geeft niet op.

Ik sta paf en in een split second, zonder verder na te denken, tik ik de verkoper op zijn schouder en zeg hem: “deze mevrouw zegt ‘nee, bedankt’, dat heb je te respecteren”. De krantenverkoper verbijt zich, terwijl de mevrouw mij bedankt. Als ik de winkel binnenloop, en ondertussen probeer bij te komen van de snelle interventie die ik ondernam, zie ik in een ooghoek dat de krantenverkoper de mevrouw een gratis krant meegeeft.

Als ik even later met een gevulde boodschappentas naar buiten kom, verontschuldigt de krantenverkoper zich bij mij dat hij wel vaker moeite met grenzen heeft. Het blijkt een student te zijn die goede bedoelingen heeft. De mevrouw had aan het begin van het gesprek aangegeven dat de krant het laatste is wat zij in had moeten leveren. De armoede heeft gewonnen.

’s Avonds op de bank blijf ik maar nadenken over wat er deze middag voor de Albert Heijn gebeurde. De krantenverkoper zag niet dat €10 best veel geld is voor iemand met minimum- of nog lager inkomen.

De manier waarop de krantenverkoper de vrouw klem zette is overduidelijk onjuist. Toch zou ik een voorbeeld willen stellen aan de halsstarrige weigering van deze krantenverkoper om te accepteren dat armoede gewonnen heeft! Deze mevrouw moet haar krantje kunnen lezen, was de insteek van deze student. Ook als samenleving mogen we niet accepteren dat armoede gewonnen heeft en stadjers klein houdt.

Maar #hoedan? Als ik even later op Facebook door mijn timeline scroll, zie ik een berichtje van Ulfert Molenhuis, voorzitter van de stadse Voedselbank. Ulfert weigert ook te accepteren dat armoede mensen klein houdt. De Voedselbank zorgt ervoor dat honderden mensen met weinig financiële middelen wel eten op tafel hebben.

Ulfert schrijft in zijn berichtje dat je met een donatie van €0,25 per week al laat zien dat je weigert te geloven dat armoede gewonnen heeft. Dus misschien kan Ulfert ook een krantje bij de voedselpakketten doen als er voldoende stadjers zijn die gaan doneren!