Verhaal
16e Contact café in de Mesdag
Wie klaagt over de schade van afstand en eenzaamheid tijdens de Corona-jaren (zoals ik nog wel eens doe), mag beseffen wat het betekent voor mensen die in de geïsoleerde setting van een gevangenis of TBS kliniek wonen. Dat is het verschil tussen weinig sociale contacten en echt helemaal alleen op je kamer zitten zonder vluchtroutes via internet of andere media. Geen Teams-overleg, geen webinars, weinig speelruimte via de televisie, de telefoon en geen whattsapp, instagram, facebook… In ieder geval is het fijn dat we onze traditie van het Contact Café weer kunnen hervatten. Ik heb het gemist en de vaste bezoekers en patiënten ook.
Het Contact Café in de FPC Van Mesdag is 4 x per jaar (lente, zomer, herfst en winter) een informele ontmoetingsgelegenheid van mensen die elkaar anders niet tegen komen. Met geen ander doel dan gewoon contact houden. Contact is de basis-bouwsteen van onze samenleving. Daar heeft iedereen recht op, ongeacht woon/leefomstandigheden. Contact werkt ook goed tegen angst en vooroordelen, om maar eens een ander pluspunt te noemen. Omgaan met mensen met een verschillende leefwereld/achtergrond zorgt voor veerkracht en flexibiliteit in onze maatschappij.
Voor alle duidelijkheid: het gaat om éénmalig contact. Gewoon zoals je op straat of in de trein kunt hebben. Het is niet de bedoeling dat er afspraakjes uit voortvloeien. Dat schept maar valse verwachtingen als leefwerelden zo ver uit elkaar liggen. Je weet niet wie er een volgende keer weer is en wie intussen verhuisd is of het druk heeft met iets anders. Zo blijft het veilig en open voor alle partijen.
We zijn altijd met ongeveer 12 ‘mensen van buiten’ op bezoek in het restaurant van de Mesdag. Wij zijn te gast, de patiënten verzorgen de avond. Met muziek, rapvaardigheden, hapjes… De vrijwilligers zijn niet vast, op een paar na. We hebben een heel netwerk mensen ter beschikking en ook elke keer ruimte voor een paar bezoekers voor wie het de eerste en enige keer is. Zo’n gemêleerd gezelschap houdt de dynamiek erin en past prima bij de patiënten: die komen ook overal vandaan. Waar we het over hebben? Letterlijk over van alles: muziek, voetballen, waar kom je vandaan?, hobby’s, familie, vrijheid, dromen…
Wat vind jij belangrijk in het leven?
Wij ‘mensen van buiten’ onderschatten makkelijk hoe essentieel waardevol het is om gewoon te kunnen gaan en staan waar je wilt. Adem te halen zonder dat er iemand op je let. Te kunnen zeggen wat je denkt zonder dat je rekening hoeft te houden met mogelijke gevolgen. Vrijheid en familie, een klein kringetje veilige mensen om van te houden en bij te horen. Als je dat een keer verliest, voel je pas wat missen is. En hoeveel je ervoor over hebt om daar iets van terug te krijgen. Daar sprak ik over op 30 november, het eerste Herfstcafé na de Corona-stilte. Aan mij is een filosofisch thema wel besteed en de mensen hier hebben de tijd om na te denken.
Eigenlijk kom ik zelden zo ontspannen thuis als na een bezoekje aan mijn buren die in De Mesdag wonen. Ook daarom kijk ik uit naar het Wintercafé in februari.
