Reportage

Groningen viert de liefde!

Knuffels

Tijdens het introkamp van de studie Engels had Annemiek Maan al gespot. Alle meiden hingen om hem heen. Leuk, maar ongrijpbaar, besloot Annemiek. Het contact kwam pas later, toen ze bestuurslid werden van dezelfde studievereniging en ze samen een reis naar Oxford moesten voorbereiden. Ook al ontstond er een innige band, toch bleef de afstand, want Annemiek had in die tijd nog een relatie. Tijdens de reis naar Oxford kreeg Annemiek flink last van haar voet, zo erg zelfs dat ze naar het ziekenhuis moest. Maan week niet van haar zijde. Eenmaal thuis maakte Annemiek het uit met haar toenmalige vriend, en fietste ze diezelfde avond nog naar Maan, om niet meer weg te gaan.

De verliefdheid bloeide op, en na een paar jaar verkering en samenwonen ging Maan op een stormachtige november middag in het Noorderplantsoen op zijn knie. Ze trouwden in 2013, in het bijzijn van veel familie en vrienden. Maan denkt terug en lacht: “Mijn vader grapte wel eens dat ik met iedereen thuis mocht komen, behalve met een Friezin. En laat Annemiek nou een volbloed Friezin zijn.” De verliefdheid is er nog steeds: “Het is wel anders dan in het begin natuurlijk, maar het is bijzonder dat ik me nog steeds zo kan voelen bij Maan, van die ‘hee, daar ben je weer’ kriebels”, zegt Annemiek.

Sinds een tijdje is Maan bezig met gender. “Het is een onderhandeling met mezelf over mezelf zijn. Waar voel ik me ok bij, en waar niet.” Omdat hij het vervelend vond om hierover elke keer dezelfde vragen te moeten beantwoorden, besloot hij een coming out op Facebook te doen. Maans familie en vrienden reageerden positief en steunend, maar voor Annemieks ouders was het moeilijker. “Ze waren bezorgd om mij en mijn relatie. Ze zagen hun dochter worstelen met de veranderingen, ik voelde me in die tijd ook best wel verloren.” “Gender is ook niet altijd even makkelijk te begrijpen”, voegt Maan eraan toe. Voor de persoon die ermee bezig is, is het al langer een proces. Voor de ander kunnen veranderingen onverwacht komen, of te snel gaan.”

Maan en Annemiek verzamelen knuffels. Letterlijk en figuurlijk, want naast elkaar lekker veel vasthouden, hebben ze ook een groot aantal knuffels in huis. Die zet het stel wel eens in als steun in de wat moeilijker tijden. Een knuffel als cadeautje, een knuffel als spreekbuis, als communicatiemiddel. Daarover zegt Maan: “Communicatie is duidelijkheid scheppen. De ander kan nooit jouw gedachten lezen. Het betekent jezelf laten zien, en ook de ander willen zien. En als je elkaars communicatiestijl nog niet helemaal kent; vraag dan door naar elkaars bedoeling. En daar kun je dus creatief mee zijn, zoals wij met onze knuffels.” “Het is belangrijk dat je zelf goed in je vel zit”, zegt Annemiek, “want dat beïnvloedt je relatie. En geef ook de ander de ruimte om zichzelf te zijn. Als het goed is, blijf je aan jezelf en je band werken, want het is niet statisch. We veranderen als mens, en daarmee verandert je relatie.”

 

over de schrijver – Iris Engelsman

over de fotograaf –  Inge Nicolaij