Reportage

Er is veel hulpaanbod, hoe is het met de hulpvraag?

Sinds het begin van de corona crisis zijn er veel verschillende initiatieven opgestart om mensen bij te staan. Het gaat dan om mensen die verplicht binnen moeten blijven omdat zijzelf of een huisgenoot ziek zijn of om oudere of kwetsbare mensen die vanwege de veiligheid niet naar buiten kunnen en ook geen bezoek meer mogen ontvangen. Op deze [ https://wij.groningen.nl/initiatieven-in-tijden-van-corona/ ] pagina van WIJ vind je onder elkaar een aantal van de initiatieven bij wie je kan aankloppen voor hulp als je boodschappen of medicijnen nodig hebt of (via mobiel of skype) een praatje wil maken, een maaltijd wil krijgen of andere hulp die in deze tijd nodig is.

Drempel?

Van verschillende kanten hoorden we dat er gebruik wordt gemaakt van bijvoorbeeld de whapp of Heel Groningen helpt, maar dat er meer aanbod is dan vraag. We vroegen ons af of er voor mensen die dat niet gewend zijn misschien een drempel is om de telefoon te pakken en om hulp te vragen.

We vroegen het aan Kirsten Goossen tijdens haar telefoondienst voor WIJ Zuid (WIJ rivierenbuurt, WIJ de Wijert, WIJ Corpus den Hoorn en WIJ Haren). Daarnaast is zij werkzaam als WMO consulent bij Wij Corpus den Hoorn. WIJ Groningen die in alle wijken aanwezig is, is voor veel mensen inmiddels een vertrouwde hulpinstantie.

Briefjes in de brievenbus

“Vanaf het begin is het onze insteek geweest om de mensen actief telefonisch te benaderen. Dan gaat het natuurlijk om mensen die al bij ons bekend zijn. Omdat wij de mensen zelf bellen met de vraag of mensen zich redden met alle corona maatregelen is de drempel om hulp te vragen natuurlijk al lager. Daarnaast vragen we actief of wij iets voor hen kunnen betekenen, bijvoorbeeld praktische ondersteuning, zoals hulp met de boodschappen of een luisterend oor. Wat we horen is dat de mensen zich goed redden met behulp van buren, kinderen of kennissen. Een mevrouw heb ik het nummer van de luisterlijn gegeven omdat ze het sociaal contact wel erg miste. Daarnaast hoorde ik van eerdere mensen hoorde ik dat ze een briefje in de brievenbus kregen: “Kunnen we U ergens mee helpen?” van buren of kennissen. Van één mevrouw hoorde ik zelfs dat ze drie van dergelijke briefjes kreeg. Ik begrijp ook dat de thuiszorg bij sommige mensen wel eens extra langskomt, dit betreft dan vooral mensen die normaliter meerdere dagdelen per week naar de dagbesteding gaan. Bijvoorbeeld omdat ze beginnende vergeetachtigheidsklachten hebben en structuur en (sociale) prikkels voor hen extra belangrijk zijn.”

Nuchter

Het valt Kirsten op dat de sociale controle in deze tijd groter is “Men is alerter op elkaar”. Ze wijst er bovendien op dat veel kwetsbare mensen of gezinnen al voor de crisis in het zicht waren van een zorgaanbieder. “De zorgaanbieders zijn ook nu actief, ook op afstand als dat kan en als het echt nodig is gaan ze op bezoek waarbij de corona maatregelen in acht genomen worden. Alles bij elkaar genomen merk ik tot nu toe dat de mensen redelijk nuchter blijven, ik ben nog geen mensen tegen gekomen die bijvoorbeeld door de crisis meer angstig zijn geworden.

“Het meest gehoorde probleem is toch wel de sociale eenzaamheid die heerst. Daarnaast kan ik me voorstellen dat er in (kwetsbare) huishoudens nu meer sprake is van oplopende spanningen en/of geweld. Ik hoop dat deze signalen door buren gedeeld worden met bijvoorbeeld de politie, veilig thuis of met ons.”

Signalen

lenVoor sommige dingen zijn nu geen oplossingen: “De dagbesteding voor demente bejaarden ligt bijvoorbeeld plat, daar is ook geen alternatief voor en dat zal voor de mantelzorger niet makkelijk zijn. Als er signalen over problemen zijn met betrekking tot ouderen kijken we eerst of er thuiszorg over de vloer komt die hier mogelijk iets kan betekenen. Alleen in noodgevallen zoals huiselijk geweld, waarbij de veiligheid in het geding komt, gaan we langs. Bij voorkeur komen deze mensen dan bij ons op kantoor in een speciaal daarvoor ingerichte ruimte, waar voldoende hygiëne en afstand tot elkaar is.”

Durf te bellen!

Het lijkt erop dat er al hulp wordt aangeboden voor erom wordt gevraagd, dat maakt de oorspronkelijke vraag – is er een drempel bij het om hulp vragen- niet erg relevant meer. Maar, zoals Kirsten ook duidelijk maakt, er zijn situaties, zoals bijvoorbeeld het sluiten van dagopvang die niet zo eenvoudig opgelost kunnen worden. En hoe is het met de mensen die in deze tijd niet lekker in hun vel zitten en niet in het zicht zijn van een hulpverlener? Hoe formuleer je dan een hulpvraag en durf je dan om hulp te vragen? Voor de één zal het makkelijker zijn om de WIJ te bellen, voor een ander zal de drempel om Heel Groningen helpt in te schakelen lager zijn. Het gaat er nu vooral om dat mensen om hulp dùrven vragen.