Reportage

Lara’s gesprekken met Stadjers – Hanne

Sommige mensen zijn gewoon hip. Die kunnen daar helemaal niks aan doen. Die zijn zo geboren. Die worden zo wakker. En die gaan zo naar bed. Hanne is zo’n mens. Normaal gesproken word ik onzeker van zulke mensen. Vol bewondering en jaloezie kijk ik dan naar hun outfit waarna ik mijn eigen kleding vervloek. Maar bij Hanne heb ik dat niet. En dat scheelt want anders zou ik een heel ongemakkelijke middag voor de boeg hebben.

Vandaag wil Hanne cadeautjes voor de technici van Grand Theatre kopen en ik mag mee. We spreken af in Grand. Net als ik mijn jas uitdoe zie ik een grote bontjas, rode lokken, donkere lippen en gouden sneakers de glazendeur openduwen. Het is Hanne. Natuurlijk.

“Ik heb al een idee wat het moet worden”, zegt Hanne als we iets later over de Grote Markt lopen. Ik krijg een foto te zien van Hanne en de technici van het Grand Theatre. Allemaal kijken ze licht ongemakkelijk met hun duim omhoog de camera in. “Leuk he? Lekker akelig is deze”, zegt Hanne blij. De akelige foto moet nog geprint worden en in een leuk lijstje komen. Maar eerst bier kopen. Want daar houden de technici van.

Als we in de slijterij staan zien we meteen een lelijk vormgegeven bierpakket. Vooral die eeuwige Groningse vlag met het grote, groene woord ‘Grunn’ bevalt ons niet. “Ik merk trouwens wel dat ik steeds trotser word op het feit dat ik Groninger ben”, zegt Hanne. We hebben het over ons leuke culturele stadje en hoe fijn het is om hier te wonen. En terwijl we lekker bezig zijn met het met elkaar eens te zijn, zoekt Hanne twee bierpakketten uit. We maken nog even snel een foto voor dit stukje. Hanne gaat naast een decoratieve bierstapel staan. Als een showgirl, maar dan een bloedserieuze. En ik word de showgirl van Hanne. En zo staan we samen naast een bierstapel te poseren voor een medewerker die een foto van ons maakt.

Met het bier vertrekken we richting Xenos voor een foute fotolijst. Lang duurt dit niet. Als een ware ekster duikt Hanne op een lijstje vol met glitters. Hanne is dol op glitters. “’Zoek maar naar het meisje met glitters onder haar ogen’, zeggen mensen vaak als iemand me zoekt”, vertelt Hanne. “En het werkt. Ze vinden me meteen!” Dat mensen op zoek zijn naar Hanne is helemaal niet gek want Hanne werkt vaak als locatiemanager op verschillende evenementen en festivals. Onmisbaar en altijd druk in de weer. Dat lijkt me ongelofelijk hectisch maar Hanne vindt het heerlijk. “Ik ben eigenlijk altijd heel druk in mijn hoofd maar in de chaos van een evenement word ik juist helemaal rustig.” Een handige eigenschap voor een locatiemanager.

Als de cadeautjes gehaald zijn en Hanne tevreden is moet ik het toch nog even hebben over haar prachtige outfits. “Ik wilde als kind al heel gekke combinaties aan. Soms wilde ik zulke vreemde kleding dat mijn moeder het dan maar zelf voor me ging naaien.” Van heftige batik stoffen tot rare hoedjes, Hanne wilde alles aan. En dat is nog steeds zo. Maar bij Hanne is het vanzelfsprekend, geen nadrukkelijke show. En voel ik me, in mijn gewone kloffie, compleet op mijn gemak.