Verhaal

Mijn trainingen met Ahmed

Ahmed kan springen als de beste.
Ahmed is een jongeman van inmiddels twintig. Ik heb hem een jaar geleden onder mijn hoede gekregen. Hij heeft een auto ongeluk gehad met als gevolg hersenschade. Daardoor had hij grotendeels het vermogen om te lopen verloren Bovendien is door het ongeluk zijn fijne motoriek beschadigd geraakt.
Ik ontmoette hem aan het begin van vorig jaar, het was koud, dat weet ik nog omdat Ahmed bij het eerste gesprek veel klaagde over de kou. We hebben tijdens dat eerste gesprek veel gescholden, vooral op de oneerlijkheid van een lijf dat niet wil meewerken en de lange weg die hij moet afleggen om weer acceptabel te functioneren.
Hij baalt vooral van woorden als ‘gemiddeld’ en ‘acceptabel’. Hij kon altijd goed voetballen en was naar eigen zeggen de beste in sprinten op de honderd meter. Hij vertelt dat hij graag weer goed wil kunnen lopen, zonder vallen en zonder krukken. Dat hij actief bezig zijn het meeste mist en dat hij vooral hunkert naar enige normalisatie van zijn leven. Over rennen wil hij nog niet nadenken.
Al lopend in de sportschool praten we veel en hij vertelt over zijn oudere nicht bij wie hij woont die hem bijstaat in deze moeilijke periode. Zijn hart kunnen luchten is belangrijk voor Ahmed.
In de sportschool zijn we vooral bezig met evenwicht en kracht. Kracht leert hij opbouwen door de krachttraining die we doen. Evenwicht vind Ahmed moeilijk. Dus doen we een evenwichtsoefeningen of een buikspieroefening om zijn core te versterken en zijn basis voor evenwicht te vergroten.
Nadat we een dergelijke oefening hebben gedaan wil Ahmed altijd zo snel mogelijk door met de volgende oefening. We hebben elkaar gevonden in onze levenshouding: doorzetten. Meestal praten we over wat hij wil en wat zijn hobby’s zijn. Hij wil graag lid worden van een atletiek vereniging als hij uit gerevalideerd is. Verder is hij sinds een maand of twee dol op breien. Hij is bezig met een trui die, zoals hij zegt, erg op een sjaal lijkt. Hij breit vooral om zijn fijne motoriek te verbeteren.
De laatste tijd vindt Ahmed fietsen erg leuk. Ook tijdens die fietstochten bespreken we van alles. Hij zegt dat de gesprekken met mij ook een manier zijn om te praten over onderwerpen waarvan hij het moeilijk vindt om die met anderen te bespreken. Zoals de gevoelens van onmacht die een moeizaam herstel met zich meebrengen en dat zijn sociale leven er onder lijdt omdat hij niet meer kan gamen met vrienden die hij online kent
Ik blijft doorpraten, springen en fietsen met Ahmed zoals dat twee doorzetters betaamd.